Είπαν – Εγραψαν

Θα πάω στην κόλαση και εκεί θα συναντήσω τους καπιταλιστές.

Δεν είμαι, ούτε υπήρξα ποτέ κομμουνιστής. Αν ήμουν, θα είχα το θάρρος να το πω δημόσια.

Είμαι μαρξιστής – λενινιστής και θα είμαι μαρξιστής – λενινιστής μέχρι το τέλος της ζωής μου.

Κανένας θνητός δεν πρέπει να τρέφει την ψευδαίσθηση ότι οι άλλοι πρέπει να τον φοβούνται περισσότερο από τους Θεούς.

Ο πραγματικός ορισμός του πολιτισμού θα έπρεπε να είναι μια κουλτούρα που δεν καταστρέφει το περιβάλλον της. Το να βάζεις φωτιά στην κουζίνα τη μία μέρα και να περιμένεις να φας την επόμενη δεν είναι έξυπνο, πόσω μάλλον πολιτισμένο.

Από εδώ κι εμπρός, η λέξη “πρόοδος” πρέπει να σημαίνει κάτι διαφορετικό.

Αυτό που άλλαξε στις ΗΠΑ με τον τυφώνα Κατρίνα ήταν μια αίσθηση ότι έχουμε εισέλθει στην περίοδο των επιπτώσεων.

Διεξάγουμε πάνω στη Γη ένα μη ελεγχόμενο πείραμα και αυτό συνεχίζεται την ώρα που εμείς συνεχίζουμε την καθημερινή μας ζωή.

Ζούμε σε αυτόν τον πλανήτη λες κι έχουμε κι έναν ακόμα ρεζέρβα.

Ο Θεός έχει φροντίσει για αυτά τα δέντρα, τα έχει σώσει από ξηρασίες και αρρώστιες, καταιγίδες και πλημμύρες. αλλά δεν μπορεί να τα σώσει από τους βλάκες.

Τι αξία έχει ένα σπίτι αν δεν έχεις έναν ανεκτό πλανήτη για να το βάλεις.

Δεν φαίνεται να ισχύει πάντα πως δεν ξέρουμε τι έχουμε μέχρι να το χάσουμε; Πλακοστρώνουν τον παράδεισο και στήνουν κι ένα πάρκινγκ για τα αμάξια.

Δεν υπάρχει ζήτημα πιο συγκλονιστικό από τον αέρα που αναπνέουμε, για το κρύο ή για τη ζέστη, για το γεράκι ή για τον άνθρωπο.

Όταν συνειδητοποιήσουμε ότι μπορούμε να βγάλουμε φράγκα καθαρίζοντας το περιβάλλον, θα το κάνουμε.

Νοιάζομαι για τους νέους μας και τους εύχομαι κάθε επιτυχία, γιατί αυτοί είναι η ελπίδα μας για το μέλλον και κάποια μέρα, όταν η γενιά μου θα πάρει σύνταξη, θα πρέπει να πληρώσουν τρισεκατομμύρια για τις συντάξεις μας.

Συνταξιοδότηση στα 65; Αυτά είναι γελοία πράγματα. Όταν εγώ ήμουν 65 χρονών, είχα σπυράκια.