Αινίγματα – Σπαζοκεφαλιές

Πέντε πέντε την αρπάνε και στον τοίχο την κολλάνε.

Αίμα και τομάρι έχει μα μαλλί κι ουρά δεν έχει.

Από μάνα κόκκινη μαύρο παιδί γεννιέται.

Ακου το και που είναι το στην αμυγδαλιά γυρίζει.

Πάνω ρίζα κάτω φούντα.

Μακρύ μακρύ σαν άντερο και στρογγυλό σαν κόσκινο.

Ααίματος και άψυχος στον ουρανό ανεβαίνει .

Χρυσό καντήλι κρέμεται ψηλά απ’ τα ουράνια . Δίχως αλυσίδες κρέμεται , δίχως σκοινιά κρεμιέται , δίχως βοριά βορίζεται , δίχως αέρα σείεται , δίχως λαμπάδες και κεριά φέγγει τον κόσμο όλο , φέγγει και της μανίτσας μου στ’ αλώνι …

Ο μπάρμπας μου ο Κοντοθόδωρος με τα τρανά μουστάκια .

Εχω μια βελέντζα που σκεπάζει όλον τον τόπο .

Χίλιοι μύριοι καλόγεροι , άλλοι τ’ απίστωμα κι άλλοι τ’ ανάσκελα .

Πετσί από δω ,πετσί από κει , από μέσα μέλι και κεχρί.

Στραβός πατέρας , καλό παιδί , παλαβό αγγόνι και παλαβότερο προσάγγονο .

Τρίποδο άλογο , μαύρος καβαλάρης , κοκκινοφόρος το βαρεί .

Δύο αδέλφια κυνηγιούνται και δεν πιάνονται .

Ενα μαντρί , παλιό μαντρί, χιλάδες πρόβατα χωράει κι αρνιού ποδάρι δε χωράει .