Η πιο μεγάλη δόξα

Εβαστάξαν τα παιδιά σου,
παλικάρια διαλεγμένα,
πάντα σαν το δρυ του δάσους,
σαν τους βράχους ένα κι ένα.

Όμοια ακλόνητα κι αγνάντια
στων εχθρών την άγρια φόρα
κι όμοια στέρεα στη γιγάντια
και κακή της τύχης μπόρα.

Αλλ’ ακόμη πιο μεγάλη
των παιδιών σου η δόξα εφάνη
εις σε μιαν άλλην άγια πάλη,
για ένα πιο όμορφο στεφάνι.

Εις την πάλην όπου το πνεύμα
τ’ ουρανού νικά τον ʼδη,
της αλήθειας με το ψέμα,
του φωτός με το σκοτάδι.