Μενού
Αρχική / Άρθρα / Asxetos click Today / 17η Ιουνίου: Ο δρόμος προς την κάλπη

17η Ιουνίου: Ο δρόμος προς την κάλπη

Προλεγόμενα

Asxetos : Ο Κωνσταντίνος είναι 17 ετών. Είναι ένας από τους χιλιάδες καθημερινούς επισκέπτες του asxetos.gr. Μία ημέρα διαφώνησε μαζί μου στις δημόσιες τοποθετήσεις μου για τον ΣΥΡΙΖΑ. Ωραία του λέω… γιατί δεν μου τα γράφεις σε ένα άρθρο να το δημοσιεύσω στο asxetos.gr ; Οπερ και έγινε. Μία άλλη ματιά για τις εκλογές μέσα από τα μάτια ενός 17χρονου, το μέλλον αυτής της χώρας. Ελπίζω όταν ενηλικιωθεί να μην καταντήσει σαν την γενιά του πατέρα μου ή την δική μου.

Εισαγωγή

Η χώρα βρίσκεται πέντε ημέρες πριν τις εκλογές της 17ης Ιουνίου και ο προεκλογικός πόλεμος φτάνει στο τέλος του. Πολιτικοί και πολίτες βρίσκονται σε σύγχυση.

Οι μεν πρώτοι για το αποτέλεσμα της κάλπης και οι δε πολίτες για τη τσέπη τους.

Οι δημοσκοπήσεις μέχρι πριν λίγων ημερών φανέρωναν έναν αγώνα δρόμου μεταξύ ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. και Ν.Δ. για τη πρώτη θέση ενώ μετά από τις πρόσφατες εκλογές υπάρχουν ακόμα μισό εκατομμύριο αναποφάσιστοι οι οποίοι θα καθορίσουν και το μπόνους των 50 εδρών.

Με τι κριτήρια θα πρέπει να ψηφίσουμε σε αυτές τις εκλογές;

Προφανώς ο λόγος που οδηγηθήκαμε στις εκλογές της 6ης Μαΐου αποτέλεσε η οικονομική κατάσταση της χώρας και η ανάγκη για ύπαρξη λαϊκής ετυμηγορίας.

Κάπως έτσι, θα πρέπει να ψηφίσουμε με μεγαλύτερη βαρύτητα στο οικονομικό πρόγραμμα κάθε κόμματος παρά σε ποιο ιδεολογικό χώρο ανήκει η κάθε παράταξη. Εξάλλου, η άνοδος της αριστεράς και της ακροδεξιάς στις πρόσφατες εκλογές προδίδει το παραπάνω γεγονός.

Τα δύο έκπτωτα κόμματα:

Ν.Δ. και ΠΑ.ΣΟ.Κ. Ο λόγος που τους βάζω στο ίδιο σακί είναι προφανής και γνωστός: είναι οι υπαίτιοι για τη σημερινή δυσχερή κατάσταση της Ελλάδας.

Αν κάποιος μελετήσει τα οικονομικά τους προγράμματα θα συνειδητοποιήσει πως σχεδόν συμπίπτουν. Το γεγονός αυτό είναι λογικό αφού οι κύριοι Σαμαράς και Βενιζέλος έχουν βάλει δεσμευτικές υπογραφές που δεν τους επιτρέπουν περιθώρια ελιγμού. Είτε ψηφίζεις Ν.Δ. είτε ΠΑ.ΣΟ.Κ. διαφορά δεν υπάρχει. Η Ν.Δ. πρόκειται να εφαρμόσει την ίδια συνταγή του (διαπραγματεύσιμου) μνημονίου που εφήρμοσε και το αποτυχημένου ΠΑ.ΣΟ.Κ.

Όντας προβληματισμένος για τις ανοδικές τάσεις της Ν.Δ. προσπάθησα να ερμηνεύσω αυτήν την συσπείρωση και νομίζω τα κατάφερα. Τα ΜΜΕ, προπύργια του πρώην δικομματισμού άλλαξαν το δίλλημα των εκλογών: Ευρώ ή Δραχμή.

Έτσι το δίλλημα Μνημόνιο ή Όχι μπήκε στο ράφι της ιστορίας. Φυσικά και η προσχώρηση της Ντόρας Μπακογιάννη στο κόμμα έδωσε μια ώθηση στην παράταξη αλλά ο κύριος λόγος είναι η δημιουργία αυτού του ψευδοδιλλήματος .

Πρόκειται για μια ακόμη τρομοκρατία με θύμα το λαό και το μέλλον της χώρας. Έγινε σαφές πώς μια χώρα μπορεί να αποχωρήσει από το ευρώ οικιοθελώς και μόνο.

Με άλλα λόγια πρέπει όλα τα κράτη μέλη να συμφωνήσουν για την αποχώρηση της Ελλάδας από το Ευρώ κάτι που θα είναι ανέφικτο με το βέτο της Ελλάδας.

Φυσικά η Ελλάδα θα έχει δίπλα της συμμάχους σε αυτήν την άσκηση βέτο όπως της αδελφικής Κύπρου αλλά και της Ισπανίας, Πορτογαλίας, Ιρλανδίας, Γαλλίας και Ιταλίας καθώς βρίσκονται στην ίδια μοίρα με εμάς και η αποχώρηση ενός κράτους-μέλους από το κοινό νόμισμα θα συνοδευόταν με άλλες αποχωρήσεις. Επομένως, αφού η αποχώρηση από το ευρωπαϊκό νόμισμα είναι ουτοπική η Ε.Ε. είναι αναγκασμένη να μας χρηματοδοτεί και να μας στηρίζει. Σε περίπτωση που πράξει διαφορετικά τότε η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει (και τυπικά) εντός ευρώ και θα αποτελέσει το πρώτο τουβλάκι στο επικείμενο ντόμινο. Επομένως, η Ελλάδα έχει δυνατότητες ελιγμού και κατάργησης ή και αναθεώρησης του μνημονίου.

Η καταγγελία για αθέτηση της συμφωνίας από τη Γερμανία μου ακούγεται γελοία. Ο μεγαλύτερος οφειλέτης και φοροφυγάς του ελληνικού δημόσιου είναι η γερμανική εταιρία Hochtief η οποία και χρωστά μισό δισεκατομμύριο, η γερμανική Siemens εμπλέκεται στο μεγαλύτερο σκάνδαλο της ελληνικής πολιτικής σκηνής των τελευταίων 40 ετών και επίσης τέλος ξέχασαν να μας δώσουν τις αποζημιώσεις από τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο οι οποίες ούτε λίγο ούτε πολύ ανέρχονται στο 1 τρισεκατομμύριο ευρώ (σύμφωνα με γερμανούς καθηγητές!)

Από την άλλη οι δημοσιογράφοι των μεγάλων ΜΜΕ γίνονται παπαγαλάκια σε μια προσπάθεια διάσωσης της χρόνιας πολιτικής, τη πολιτική της εξαθλίωσης, της διαφθοράς, της αδικίας, της καταστροφής.

Κατακλείδων , το σύστημα σάπισε, το μνημόνιο απέτυχε, η Ελλάδα χρεοκόπησε, το ευρώ πέθανε και η Γερμανία δανείστηκε με επιτόκιο 0,07% ( την στιγμή που η Ισπανία δανείστηκε με πάνω από 6% ).

Θέλω να πιστεύω πως κάθε πολίτης αυτή της χώρας έχει συνειδητοποιήσει την ευθύνη που φέρει η ψήφος του.

Αρκεί μία ψήφος διαφορά για να καθορίσει το μπόνους των 50 εδρών και το μέλλον της χώρας. Είμαστε άξιοι των επιλογών μας. Είμαστε άξιοι της μοίρας μας. Σε αυτές τις εκλογές μπορούμε να γίνουμε είτε συνένοχοι είτε ήρωες.

Στης 17 Ιουνίου η Ελλάδα, εμείς, θα επιλέξουμε είτε τίποτα στο χέρι είτε δέκα (χωρίς;) καρτέρι.

Αν η ριζική αλλαγή δε γίνει σε μία τέτοια κρίσιμη στιγμή για την ιστορία αυτού του τόπου, πώς άραγε μπορούμε να έχουμε ελπίδες για ένα καλύτερο αύριο;

 Κωνσταντίνος Σταθερός
Μαθητής Λυκείου


Αφήστε μια απάντηση