Asxetos click Today

Αυτό που δεν ήξερε κανείς, ήταν ότι ο συγκεκριμένος βιολιστής ήταν ο Joshua Bell (Τζόσουα Μπελ), ένας από τους καλύτερους μουσικούς του κόσμου, και έπαιζε με ένα βιολί Stradivarius (Στραντιβάριους) αξίας 3,5 εκατομμυρίων δολαρίων...

Η σιωπή μπορεί να είναι χρυσός ...  ενίοτε μπορεί και ενοχή , asxetosini ή και ανικανότητα...

Μια μικρή φωτιά όμως πρέπει να έχει σβηστεί μέσα στα δέκα πρώτα λεπτά, όπως αναφέρουν οι ειδικοί εμπειρογνώμονες.....

«Η αρχαιότερη αυτή πόλη της ιστορίας επιστρέφει και πάλι στην ιστορία. Αυτή τη φορά ως η νεότερη. Έχει ξαναγίνει. Παραδείγματα υπάρχουν....... Η Hawler, η Κουρδική δηλαδή Ηλιούπολη, η Αρμπίλ ή Ερμπύλ, τα Αρχαία Άρβηλα, επιστρέφουν ως η Μητρόπολη των Κούρδων, καθώς και όλων των Κουρδιστάν....» - Στα Κουρδικά τη λένε Hawler

Το ναυάγιο της μεταπολιτευτικής Δημοκρατίας, της γνωστής και ως Τρίτης, που τα αμόρφωτα μεταπολιτευτικά της μορφώματα αντί να της ανάβουν κεριά κάθε επέτειο της 24ης Ιουλίου 1974, όπως γίνεται στα μνημόσυνα, τα σβήνουν, όπως γίνεται στα γενέθλια, όταν δεν λούζονται με τα σαμπουάν των αμφισβητούμενων συνήθως περγαμηνών τους σε κάθε μελανή επέτειο της 21ης Απριλίου 1967, όπως η φετινή, η τεσσαρακοστή....

"Ευχαριστώ και εγώ τις ΗΠΑ αλλά για διαφορετικούς λόγους. ...... Οι δικοί μου λόγοι είναι σαν εκείνους που ενέπνεαν το Λυσία κατά την εκφώνηση του υπέρ αδυνάτου λόγου του. Μάλιστα αποτέλεσαν την αιτία όχι μόνο για να γεννηθούν μια ή έστω δύο αλλά τρεις ιδέες και προτάσεις οι οποίες κι αναπτύσσονται στα ισάριθμα μέρη της νέας τριλογίας σχετικά με το μειονοτικό της Θράκης και την Αμερικανική θέση περί Τουρκικής μειονότητας. "

Οι αγώνες της Καλύμνου εξελίχθηκαν κυριολεκτικά σε μια γιορτή Ελεύθερης Κατάδυσης.

"Εφτασαν να χτυπήσουν την πόλη σύμβολο της μοντέρνας ισραηλινής ζωής, την Haïfa. Αυτές οι δυνάμεις ήξεραν ότι προκαλούσαν, και ότι απλά άνοιγαν με αυτό το “prelude”, αυτό το προοίμιο, τον αφανισμό του Λιβάνου, της χώρας των, των κόπων και του ιδρώτα του αξιαγάπητου και νεομάρτυρα λιβανέζικου λαού...." .

Δεν υπάρχει ούτε μια Κούρδισα ούτε ένας Κούρδος που να μην γνωρίζουν τη θυσία αυτή της Ελληνίδας. Κάτι όμως που δεν ισχύει για τις συμπατριώτισσες και τους συμπατριώτες της.

Αν ζούσε σήμερα ο Ίων Δραγούμης και ξαναέγραφε την υπέροχη «Σαμοθράκη» του, δεν θα επέμενε για τη Νίκη ότι: «Ξέχασε όμως να κρύψει τα φτερά της, λησμόνησε πως τα φορούσε φεύγοντας από το νησί της για πάντα σε ξένους τόπους. Και από τα φτερά την εγνώρισαν»

Δεν πρόκειται για αίνιγμα ή σπαζοκεφαλιά. Ασφαλώς, εκ πρώτης όψεως, ένα μυθικό όρος, ο Όλυμπος, ένας παρεξηγημένος λαϊκός ήρωας, ο καραγκιόζης, και μια Γαλλίδα ακαδημαϊκός, η Jacqueline De Romilly, δεν έχουν κάτι το κοινό. Όμως αυτό δεν εμποδίζει να αποτελέσουν τα μέρη μιας τριλογίας. Ποια είναι τώρα η εσωτερική ενότητα; το κοινό τους θέμα;

«Αφιερώνεται στα θύματα του Πολυτεχνείου. Επίσης, σε όλες τις νέες και τους νέους που έλαβαν μέρος. Σε όλους, πλην επωνύμων. Οι οποίοι άρχισαν την πολιτική ζωή ως Δημοκράτες αλλά κατέληξαν καριερίστες»

Όπως οι Συρακούσες χαρακτηριζότανε η Νέα Υόρκη της Μεγάλης Ελλάδας, έτσι και η Ευρώπη χαρακτηρίζεται από τους Αφρικανούς το Eldorado.

Μετά την πολυετή τουριστική στασιμότητα γίνεται στους Έλληνες ευδιάκριτα, ότι με το μπιφτέκι, Συρτάκι και αρχαιότητες δεν μπορεί να δέσει τους τουρίστες και δεν αρκούν πλέον....

...Oι εξελίξεις διευκολύνουν την «φθήνια των προϊόντων σε βάρος των απασχολούμενων» που διαπέρασε και σε άλλες επιχειρήσεις.....

Πρόκειται για τρεις τον αριθμό. Η πρώτη, αφορά στη σχέση της Δημοκρατίας με το Περιφερειακό, η άσχημη κατάσταση του οποίου αντικατοπτρίζει, μεταξύ άλλων, και το είδος της υφιστάμενης Δημοκρατίας. Η δεύτερη έχει να κάνει με την πολιτική γεωοικονομία και το φυσικό αέριο του οποίου ο αγωγός Προύσας Κομοτηνής εγκαινιάζεται στις 3 Ιουλίου του 2005. Και η τρίτη, το φαινόμενο της μετάβασης Ελλήνων τουριστών στην Τουρκία.