asxetos.gr 15 χρόνια χρηστικό περιεχόμενο
……Πολλοί συμπολίτες μας καθώς βλέπουν τη γειτονική μας χώρα να κάνει εντυπωσιακή πρεμιέρα προβληματίζονται. Και όταν ακούν εκτιμήσεις των ειδικών που προβλέπουν ότι θα κάνει πιο εντυπωσιακή πορεία στη συνέχεια, τους ζώνουν τα φίδια. Τι ακριβώς συμβαίνει; Η Ελλάδα έγινε πλέον κορεσμένος και κουρασμένος τουριστικός προορισμός; Ο κύκλος του τουριστικού μας προϊόντος έχει ολοκληρωθεί; Χάσαμε οριστικά την τουριστική μάχη με την Τουρκία;
Στη φωτογραφία μαρίνα σε τουρκικό λιμάνι. Έχετε δει πολλές τέτοιες μαρίνες στα ελληνικά νησιά;
Σύμφωνα με στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας το 1991 8.036.000 τουρίστες έφτασαν στην Ελλάδα από όλο τον κόσμο και με όλα τα μέσα. Την ίδια χρονιά η Τουρκία, που μόλις είχε κάνει τα πρώτα δειλά της βήματα στον τουρισμό, δέχτηκε 5.517.897 επισκέπτες. Για το 2003 η τουριστική κίνηση προς την Ελλάδα σημείωσε μικρή μείωση και έφτασε στα 13.900.000 επισκέπτες. Για τη γειτονική χώρα το 2003 ήταν χρονιά σταθμός, καθώς η Τουρκία με 14.029.000 επισκέπτες ξεπέρασε τον ελληνικό τουρισμό που ήδη είχε περάσει στο τούνελ της ύφεσης. Ανάλογους ρυθμούς ανάπτυξης σημείωσε ο τουρισμός της Τουρκίας και στα έσοδα. Οι εισπράξεις στην Ελλάδα το 2003 ανήλθαν στα 9.460,1 εκατ. ευρώ, από τα 10.579,9 εκατ. που ήταν το 2002 και η Τουρκία το 2003 εισέπραξε 11.611,2 εκατ. ευρώ. Ήταν η πρώτη φορά που ξεπέρασε την Ελλάδα καταρρίπτοντας τον μύθο που ήθελε την Τουρκία ως προορισμό τουριστών χαμηλότερης εισοδηματικής στάθμης.
Πολλές φορές ο γράφων ταξίδεψε στην Τουρκία. Στους λίγους που δυσανασχετούν όταν διαβάζουν ρεπορτάζ με θέμα τα τουριστικά άλματα των γειτόνων μας (και άλλων ανταγωνιστών μας) οφείλω μία απάντηση: Ως ένα βαθμό είναι κατανοητή η ενόχλησή τους. Αλλά σε καμία περίπτωση δεν αναιρεί, ούτε μπορεί να μεταβάλλει τη δυσάρεστη για εμάς τους Έλληνες πραγματικότητα. Εμείς διαπιστώνουμε ότι η Τουρκία απάντησε ξεκάθαρα στο ερώτημα αν θέλει τουρισμό η όχι κι επίσης έχει βρει απαντήσεις και στο ερώτημα τι τουρισμό θέλει και πως θα τον έχει. Τα επίσημα στοιχεία αποδεικνύουν ότι στον τουρισμό μας προσπερνά. Αυτό για τους νοήμονες σημαίνει κάτι, ενώ ταυτόχρονα μας δείχνει και το δρόμο που πρέπει ν ακολουθήσουμε.
Στο φουλ της σεζόν όταν επιχειρηματίες στα νησιά μας απελπισμένοι έδιωχναν μύγες πολλοί ρωτούσαν που πήγαν οι τουρίστες. Μα φυσικά στην Τουρκία, στην Αίγυπτο, στην Κροατία και στη Μάλτα. Οι τουρίστες πηγαίνουν εκεί που κοιμούνται και τρώνε με τα λιγότερα λεφτά. Σιγά μην έρχονταν εδώ. Φαίνεται, μας έμαθαν πια. Εμείς έχουμε μείνει ακόμα στα χρόνια του «Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τ΄ αγόρι μου» και γι αυτό ο τουρισμός μας μειώθηκε 8% στη χώρα μας και αυξήθηκε 52% στη γείτονα χώρα.
Εκείνο που είναι σίγουρο είναι ότι την ίδια στιγμή που η χώρα μας διέρχεται μια από τις σημαντικότερες κρίσεις στην ιστορία της η Τουρκία αντεπιτίθεται σε όλα τα επίπεδα με ένα οργανωμένο σχέδιο. Πολύς λόγος από πολλούς έγινε φέτος για τις ομολογουμένως εντυπωσιακές επιδόσεις της Τουρκίας στον τουρισμό. Το Τουρκικό Υπουργείο Τουρισμού διέγνωσε τις αδυναμίες της ελληνικής πλευράς, αλλά και τη δυναμική του τουρισμού ως οικονομική δραστηριότητα. Τι έκανε; Δημιούργησε ένα νέο τουριστικό προϊόν, το οποίο υποστήριξε σοβαρά με δικά της δίκτυα διανομής σε οργανωμένες αγορές. Σήμερα διαθέτει δικές της αεροπορικές εταιρίες και ελεγχόμενα τουριστικά γραφεία σε όλες τις μεγάλες αγορές.
Επίσης αξιοποιώντας στο έπακρο την τουρκική λίρα και το σταθερό επενδυτικό πλαίσιο προσέλκυσης κεφαλαίων έχει εκμηδενίσει μια σειρά από αρνητικές παραμέτρους. Έχει κατορθώσει όχι απλώς να αναγάγει τον τουρισμό της σε πρωτεύοντα τομέα, αλλά να του προσδώσει και μία αναπτυξιακή δυναμική τέτοιας προοπτικής που δύσκολα θα επιβραδυνθεί. Παράλληλα κάλυψε αρκετά κενά σε υποδομή και μηχανισμούς σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Οι επενδύσεις που υλοποιούνται τα τελευταία δύο χρόνια, τόσο σε υποδομές όσο και σε υπηρεσίες είναι από τις μεγαλύτερες στον τομέα του τουρισμού διεθνώς Αναφερόμαστε στο δίκτυο μαρίνων, τα συνεδριακά κέντρα, τα γήπεδα γκολφ. Συνεπώς η έκρηξη του τουρισμού της δεν είναι ένα παροδικό, ούτε συγκυριακό φαινόμενο. Οι Τούρκοι έθεσαν συγκεκριμένους στόχους, μεσοπρόθεσμους και μακροπρόθεσμους και κατέληξαν στα μέσα και τους τρόπους με τους οποίους θα τους πετύχουν.
Αντίθετα στη χώρα μας ακόμα δεν έχουμε αποφασίσει τι είδους τουρισμό θέλουμε. Ποιος όμως και πώς να το αποφασίσει όταν από το 1950 μέχρι σήμερα, μόνο από τον ΕΟΤ έχουν περάσει περίπου 40 γενικοί γραμματείς και πρόεδροι, ενώ ανά περιόδους ο Τουρισμός μεταφερόταν από υπουργείο σε υπουργείο, ανάλογα με τις επιθυμίες της εκάστοτε κυβέρνησης;
Ένα καίριο ερώτημα είναι πως την πάθαμε και κλυδωνίζεται το καράβι που λέγεται τουρισμός. Για να απαντήσουμε προτείνω να δούμε ολόγυρά μας και να ξεχωρίσουμε αυτούς που ασχολούνται με τα τουριστικά επαγγέλματα. Είναι σκληρό, αλλά ανάμεσα στους επαγγελματίες και τους σπουδαγμένους στα τουριστικά επαγγέλματα υπάρχουν αρκετοί άσχετοι, συμπαθείς κατά τα άλλα, αγρότες και κτηνοτρόφοι που αποφάσισαν να γίνουν σπεσιαλίστες στο χώρο των τουριστικών επιχειρήσεων. Μπήκαν στον τουρισμό ουρανοκατέβατοι νομίζοντας ότι μπορούν να θησαυρίσουν σε μία πενταετία εκμεταλλευόμενοι, για τέσσερις μήνες το χρόνο, τους τουρίστες. Έτσι ξαφνικά βρέθηκαν «ιδιοκτήτες μπαρ και ρεστοράν» κάτι απίθανοι άνθρωποι που την είδαν μαθητευόμενοι Ωνάσηδες και προσφέρουν ένα ποτό μπόμπα, λίγο τζατζίκι, λίγο κατεψυγμένο χταπόδι Ατλαντικού και για σπεσιαλιτέ αστακούς Αγγλίας με μακαρονάδα.
Κανένας αρμόδιος όταν άρχισε να εμφανίζεται το πρόβλημα δε νοιάστηκε. Κανένας δεν αναρωτήθηκε γιατί δεν πάνε να κάνουν διακοπές οι Έλληνες, αυτοί που ταξίδευαν οικογενειακώς τη δεκαετία του 85 και του 95. Αποδίδοντας την κακοδαιμονία αποκλειστικά στην οικονομική κρίση που βασανίζει πολλά νοικοκυριά περιφρόνησαν τον Έλληνα τουρίστα και τον εκμεταλλεύτηκαν. 30 ευρώ πληρώνουν οι ξένοι για τις διακοπές τους σ ένα ελληνικό θέρετρο και 300 εμείς οι ντόπιοι.
Ως πότε όμως θα μπορούσαν να μας κοροϊδεύουν; Κάποτε οι ιθαγενείς ξύπνησαν , είδαν τις διαφημίσεις και τις ελκυστικές τιμές της Τουρκίας, της Αιγύπτου, της Τυνησίας, της Ισπανίας, της Μάλτας και δοκίμασαν. Όσοι πήγαν γύρισαν με καλές εντυπώσεις. Μετέφεραν στους γνωστούς ότι σ αυτά τα μέρη υπολογίζουν τους Έλληνες κι αυτό ήταν όλο. Τώρα το μπαλάκι είναι στα χέρια των επιχειρηματιών μας, οι οποίοι θα πρέπει να ξέρουν ότι νόμοι της ελεύθερης οικονομίας λειτουργούν και στον τουρισμό.
