Μουσική – Χορός

Ποτέ δεν έγραψα πολιτικό τραγούδι. Τα τραγούδια δεν μπορούν να σώσουν τον κόσμο. Αυτά τα έχω ξεπεράσει.

Το μόνο πράγμα που είναι καλύτερο από το τραγούδι είναι περισσότερο τραγούδι.

Είναι ελάχιστες οι περιπτώσεις όπου η δημοτικότητα θα έπρεπε να θεωρείται από μόνη της κριτήριο αξίας ενός πράγματος. Η περίπτωση των τραγουδιών είναι, νομίζω, μια από αυτές τις ελάχιστες.

Οι κύκνοι τραγουδούν προτού πεθάνουν, αλλά δεν θα ήταν κακό κάποιοι άνθρωποι να πεθαίνουν πριν τραγουδήσουν.

Η ιστορία ενός λαού βρίσκεται στα τραγούδια του.

Πρέπει να τραγουδάς σας να μην χρειάζεσαι την αμοιβή. Πρέπει να αγαπάς σαν να μην πρόκειται να πληγωθείς ποτέ. Πρέπει να χορεύεις σας να μην σε βλέπει κανένας. Αν θες να λειτουργήσει, πρέπει να το βγάζεις από την καρδιά σου.

Ένα τραγούδι χωρίς μουσική είναι σαν πολύ H2 χωρίς O.

Το τραγούδι είναι η πένα της ψυχής.

Όποιος δεν αγαπά τις γυναίκες, το κρασί και το τραγούδι παραμένει ανόητος σε όλη του τη ζωή.

Δεν αντέχω να πω το ίδιο τραγούδι με τον ίδιο τρόπο δύο βράδια στη σειρά, πόσο μάλλον επί δύο ή επί δέκα χρόνια. Αν αντέχεις να το κάνεις, τότε δεν είναι μουσική, είναι στρατιωτική αγγαρεία ή εξάσκηση ή γιόντελ, οτιδήποτε, …

Η μουσική βιομηχανία τα έχει πάρει στο κρανίο που άλλοι άνθρωποι βγάζουν λεφτά από τις δικές τους μπίζνες, παρότι προωθούν τα προϊόντα και αυξάνουν τις πωλήσεις τους. Νομίζω ότι είναι ακόμα θυμωμένη με το ραδιόφωνο.

Ο Τζιν Κέλι είπε κάποτε ότι ο χορός είναι ανδρική υπόθεση, τόσο αθλητικός όσο και το μπέιζμπολ. Και μας έκανε να το πιστέψουμε. Αλλάξαμε γνώμη και ξαφνικά όλη η Αμερική ήθελε να χορεύει σαν τον Τζιν Κέλι.

Να θυμάστε ότι η Τζίντζερ Ρότζερς έκανε ότι και ο Φρεντ Αστέρ, αλλά αντίστροφα και με τακούνια.

Έμαθα υποκριτική παρακολουθώντας τη Μάρθα Γκράχαμ να χορεύει κι έμαθα να χορεύω παρακολουθώντας τον Τσάρλι Τσάπλιν να παίζει.

Στη ζωή, όπως και στο χορό, η χάρη γλιστράει πάνω σε πόδια με φουσκάλες.

Υπάρχουν συντομότεροι δρόμοι προς την ευτυχία, ο χορός είναι ένας από αυτούς.