Είπαν – Εγραψαν

Παλιά λέγαμε, “θα καθαρίσει ο Γκάλης”, ο ένας, ο άλλος. Σήμερα δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα. Θέλει ανταρτοπόλεμο το Ευρωμπάσκετ.

Το μπάσκετ είναι το δεύτερο πιο συναρπαστικό σπορ κλειστού χώρου. Και το πρώτο δεν είναι σωστό να έχει θεατές.

Την πρώτη φορά που έριξα σουτ ήμουν στην τετάρτη δημοτικού και περίπου 1,75 μ. σε ύψος. Σήκωσα την μπάλα κι ένιωσα απίστευτα άνετα. Ήμουν απόλυτα βέβαιος ότι θα βάλω καλάθι. Από κείνη τη μέρα δεν σταμάτησα να σουτάρω.

Αυτό είναι το έκτο βιβλίο που έχω γράψει. Καθόλου άσχημα για κάποιον που έχει διαβάσει μόνο δύο.

Το να κάθεσαι κάτω από το πορτατίφ με ένα βιβλίο ανοιχτό μπροστά σου και να συνομιλείς με ανθρώπους από αθέατες γενιές είναι ασύγκριτα απολαυστικό.

Κάποιος μου είπε ότι κάθε εξίσωση που θα συμπεριλάμβανα στο βιβλίο θα μείωνε τις πωλήσεις στο μισό.

Μερικά από τα διασημότερα βιβλία είναι που αξίζει λιγότερο να διαβαστούν. Η φήμη τους οφειλόταν στο ότι έκαναν κάτι που έπρεπε να γίνει στον καιρό τους. Το έκαναν και η αρετή του βιβλίου εξέπνευσε.

Η συγγραφή ενός βιβλίου είναι πολύ μοναχική δουλειά. Αποκόπτεσαι πλήρως από τον κόσμο, βυθίζεσαι στις εμμονές και τις αναμνήσεις σου.

Ένα κακό βιβλίο θέλει τον ίδιο κόπο να γραφτεί όσο κι ένα καλό, βγαίνει με την ίδια ειλικρίνεια από την ψυχή του συγγραφέα.

Κλασικό είναι ένα βιβλίο που δεν σταμάτησε ποτέ να λέει αυτό που πρέπει να πει.

Όλοι γράφουν ένα βιβλίο παραπάνω από ότι πρέπει.

Το βιβλίο δημιουργεί εθισμό όσο η ηρωίνη ή η νικοτίνη, αναγκάζοντας μας να περνάμε τη ζωή μας σε βιβλιοπωλεία και βιβλιοθήκες, αυτά τα λογοτεχνικά αντίστοιχα του τεκέ.

Το βιβλίο τσέπης είναι πολύ ενδιαφέρον. Θεωρώ όμως ότι δεν θα αντικαταστήσει ποτέ το βιβλίο σκληρού εξωφύλλου, δεν μπορείς να το βάλεις σαν στοπ σε πόρτες.

Ποτέ μην κρίνεις ένα βιβλίο από την ταινία του.

Φιλοδοξία μου είναι να πω σε δέκα προτάσεις αυτό που άλλοι λένε σε ένα ολόκληρο βιβλίο.

Ένα βιβλίο θα έπρεπε να είναι η αξίνα για να σπάσουμε την παγωμένη θάλασσα μέσα μας.