Είπαν – Εγραψαν

Συκοφαντείτε, συκοφαντείτε, συκοφαντείτε. Κάτι από αυτά θα πιάσει.

Η μοντέρνα δημοσιογραφία δικαιολογεί την ύπαρξη της, με τη μεγάλη δαρβινική αρχή της επιβίωσης του χυδαιότερου.

Μπορείτε να με καταδικάσετε, δεν έχει σημασία. Η ιστορία θα με δικαιώσει.

Η εξουσία δεν με αφορά. Μετά τη νίκη, θέλω να γυρίσω στο χωριό μου και να συνεχίσω την καριέρα μου ως δικηγόρος.

Η επανάσταση δεν είναι ένα κρεβάτι σπαρμένο με ροδοπέταλα.

Δεν μπορούμε να επιβάλλουμε απαγορεύσεις στον κόσμο. Τι τρόπος είναι αυτός, να απαγορεύεις στους άλλους να καπνίζουν;

Επανάσταση είναι η δικτατορία των εκμεταλλευομένων ενάντια στους εκμεταλλευτές τους.

Θα πάω στην κόλαση και εκεί θα συναντήσω τους καπιταλιστές.

Δεν είμαι, ούτε υπήρξα ποτέ κομμουνιστής. Αν ήμουν, θα είχα το θάρρος να το πω δημόσια.

Είμαι μαρξιστής – λενινιστής και θα είμαι μαρξιστής – λενινιστής μέχρι το τέλος της ζωής μου.

Κανένας θνητός δεν πρέπει να τρέφει την ψευδαίσθηση ότι οι άλλοι πρέπει να τον φοβούνται περισσότερο από τους Θεούς.

Το να είσαι διεθνιστής σημαίνει να εξοφλείς το χρές σου απέναντι στην ανθρωπότητα. Όποιος δεν μπορεί να αγωνιστεί για τους άλλους, ποτέ δεν θα σταθεί ικανός να παλέψει για τον εαυτό του.

Οι καπιταλιστές χρησιμοποιούν τα λεφτά τους. Εμείς οι σοσιαλιστές τα σκορπίζουμε.

Κάθε τρεις και λίγο κυκλοφορούν φήμες ότι έχω πεθάνει. Κατά τη διάρκεια των Παναμερικανικών Αγώνων έλεγαν ότι με έχουν κρύψει στην κατάψυξη.

Οι ιδέες δεν έχουν ανάγκη τα όπλα, εφόσον είναι ικανές να κατακτήσουν τις μεγάλες μάζες.

Δεν είμαι αθάνατος. Ξαφνικά, κάποια στιγμή ανακαλύπτεις ότι έχεις αφήσει σχεδόν τα πάντα πίσω σου κι ότι η ζωή έχει τα όρια της.