Είπαν – Εγραψαν

Κάνουμε τα αμαρτήματα δυο-δυο και εξιλεωνόμαστε για αυτά ένα προς ένα.

Αμαρτία δεν είναι η αμαρτωλή πράξη μας, αλλά η ευχαρίστηση που νοιώθουμε αμαρτάνοντας.

Όλοι έχουμε τάση προς την αμαρτία, είτε σαν άτομα είτε σαν ομάδες και δεν υπάρχει νόμος ικανός να μας εμποδίσει, αφού οι άνθρωποι δοκιμάσουν όλα τα είδη των τιμωριών, χωρίς αποτέλεσμα, κι έφτασαν ακόμη σε υπερβολική αυστηρότητα, με την ελπίδα …

Τα παλιότερα αμαρτήματα είναι οι νεώτεροι τρόποι ζωής.

Οι αμαρτίες των γονιών πέφτουν απάνω στα παιδιά τους.

Άμιλλα είναι η τάση να φτάσει κανένας τον άλλον, που τον θαυμάζει, ή και να τον ξεπεράσει, χωρίς να αισθάνεται φθόνο, αν ο άλλος τον ξεπερνάει.

Στης μεγάλες αμαρτίες οι θεοί επιβάλλουν και μεγάλες τιμωρίες.

Ο άνθρωπος κυβερνά τις αισθήσεις του. Το ζώο κυβερνάται από τις αισθήσεις του.

Αισιόδοξος είναι ο άνθρωπος που βλέπει φως εκεί, που δεν υπάρχει, απαισιόδοξος είναι ο ανόητος που προσπαθεί να το σβήσει.

Οι αστήριχτες αισιοδοξίες είναι για να παρηγορούνε τους ανόητους.

Ο αισιόδοξος πιστεύει πως ζούμε στον καλύτερο δυνατό κόσμο. Ο απαισιόδοξος φοβάται πως αλίμονο αυτό είναι αληθινό.

Τα μάτια είναι ο φεγγίτης της σκέψεως.

Το μέρος όπου η αισιοδοξία μπορεί να ανθεί, είναι το φρενοκομείο.

Η ακοή δεν δεσμεύεται.

Η αισιοδοξία είναι αφετηρία κάθε νίκης.

Η αλήθεια βρίσκεται πάνω στα χείλη του θυμού, της μέθης και της παιδικής λογικής.