Αινίγματα – Σπαζοκεφαλιές

Ο άνθρωπος του Αυγούστου ράσα πολλά φορά.

Τέσσερα καλογεράκια σ’ ένα γκρεμό γύριζαν , το ένα τ’ άλλο δεν το φτάνει.

Νάτο νάτο κι έρχεται κι από τη γη δε φαίνεται.

Η μάνα μου με γέννησε και ο φώσφορος με τρέφει κι αν με βαρέσει η μάνα μου στα κλάματα πεθαίνω.

Χίλιοι μύριοι πήγαιναν κι ένας τους γύριζε, το όνομα του τ’ άλλαξαν.

Αλευρωμένος ποντικός στη γειτονιά γυρίζει.

Χιλιόκομπο χιλιόδετο χίλια θα πεις, δε θα το βρεις.

Στήνω δίχτυ , μα όχι για ψάρια.

Άσπαρτο κι αφύτευτο και στο σακί δεμένο.

Άγκαθο , καλάγκαθο καλαγκαθένιο το μαντρί και κόκκινα τα γίδια .

Χίλια μίλια πήγαιναν , τους έπιασαν , τους έδειραν , τ’ όνομά τους τ’ άλλαξαν .

Την ημέρα δούλα , τη νύχτα κυρά.

Εκεί που στέκεις έστεκα και κει που στέκω θα σταθείς.

Άσπρο γεννήθηκα , μαύρο κατάντησα , στα γηρατειά μου τα δόντια μου χτυπούν.

Ένας πατέρας έχει δώδεκα παιδιά . Το κάθε παιδί εξήντα θυγατέρες , μισές άσπρες , μισές μαύρες.

Έχω ένα σεντονάκι που όλο τον κόσμο τον σκεπάζει και το νερό δεν το σκεπάζει