Αινίγματα – Σπαζοκεφαλιές

Περιστέρι μαδημένο και στη στράτα πεταμένο.

Δαχτυλίδι πύρινο , πύρινο ξεπύρινο , στον γκρεμό γκρεμίζεται , πέφτει , δεν τσακίζεται.

Ένα πραματάκι πέτρες , ξύλα καταπίνει κι όταν πιει νερό ψοφάει.

Μπάλωμα στο μπάλωμα και βελονιά δεν έχει.

Ένα παιδάκι με δύο λαιμούς.

Μοιάζει με τυρί , τυρί δεν είναι κι αν το βάλεις στο στόμα γρήγορα θα αφρίσει.

Είναι πολύ για έναν άνθρωπο , για δύο αρκετό και για τρεις τίποτα.

Πάει και έρχεται και δεν αλλάζει θέση .

Φέρνει τη μέρα , ο γιος του τη νύχτα , και ο ένας πάει πίσω από τον άλλο .

Είναι κάτι που ο καθένας ποτέ δεν είδε αν και πολλοί έχουν ακούσει και ποτέ δε μιλάει αν δε του μιλήσουν .

Είναι κάτι που ο καθένας το έχει δει , όμως κανένας δε μπορεί να το ξαναδεί.

Είναι κάτι ελαφρύτερο και από ένα φτερό , κι όμως είναι δύσκολο να το κρατήσεις .

Είναι κάτι που μπορείς να το ακούσεις , αλλά ποτέ να το δεις.

Είναι ένα σπιτάκι που ούτε πόρτα έχει ούτε και παραθυράκι κι ο νοικοκύρης του μπαίνει και βγαίνει.

Γεννιέται στα λουλούδια κι πεθαίνει στην εκκλησία.

Ανεβαίνει , κατεβαίνει το ζωνάρι λύνει δένει.