Αινίγματα – Σπαζοκεφαλιές

Από μάνα κόκκινη μαύρο παιδί γεννιέται.

Ακου το και που είναι το στην αμυγδαλιά γυρίζει.

Πάνω ρίζα κάτω φούντα.

Δύο καρτάλια τρώγονται.

Στον τοίχο κρέμεται με τίποτα δε δένεται.

Χρυσό καντήλι κρέμεται ψηλά απ’ τα ουράνια . Δίχως αλυσίδες κρέμεται , δίχως σκοινιά κρεμιέται , δίχως βοριά βορίζεται , δίχως αέρα σείεται , δίχως λαμπάδες και κεριά φέγγει τον κόσμο όλο , φέγγει και της μανίτσας μου στ’ αλώνι …

Ο μπάρμπας μου ο Κοντοθόδωρος με τα τρανά μουστάκια .

Εχω μια βελέντζα που σκεπάζει όλον τον τόπο .

Χίλιοι μύριοι καλόγεροι , άλλοι τ’ απίστωμα κι άλλοι τ’ ανάσκελα .

Πετσί από δω ,πετσί από κει , από μέσα μέλι και κεχρί.

Στραβός πατέρας , καλό παιδί , παλαβό αγγόνι και παλαβότερο προσάγγονο .

Τρίποδο άλογο , μαύρος καβαλάρης , κοκκινοφόρος το βαρεί .

Δύο αδέλφια κυνηγιούνται και δεν πιάνονται .

Ενα μαντρί , παλιό μαντρί, χιλάδες πρόβατα χωράει κι αρνιού ποδάρι δε χωράει .

Ο μπάρμπας μου ο Κοντοθόδωρος με τα πολλά ζωνάρια .

Πράσινος πύργος , κόκκινα τζάμια , μέσα κατοικούνε μαύρα αραπάκια .