Αινίγματα – Σπαζοκεφαλιές

Μπορεί να είμαι μεγάλος αλλά και μικρός! Για μένα πολλοί θέλουν να μάθουν χωρίς εγώ να το ζητώ! Αφού ούτε ακούω ούτε μιλώ!

Τι είναι μπροστά μας αλλά δεν το βλέπουμε;

Τι κάνουν δυο άλογα;

Όταν φύγει ο αφέντης κι απομένει η κυρά τα λυχνάρια ένα , ένα μας ανάβει με χαρά.

Πως λέγεται αυτός που είδε το λιοντάρι;

Στρογγυλό σαν αυγό μακρύ σαν δρόμο.

Πράσινο σπιτάκι, κόκκινα παραθυράκια, μέσα κατοικούνε μαύρα ανθρωπάκια.

Πολλά πολλά αδερφάκια, πιασμένα από τα χεράκια.

Πλατύ καπέλο εγώ φορώ. Πόδι μόνο ένα έχω. Την υγρασία αγαπώ.

Όταν του γελάς σου γελάει, όταν του μιλάς δε σου μιλάει.

Είναι τόσα δα μικρά, κι όμως χωρούν όλο τον κόσμο σε λίγα λεπτά!

Λη και λη λη λη λη και έχει μάρμαρο πολύ.

Πράσινα είναι τα νιάτα μου μαύρα τα γηρατειά μου χαροκοπιά η θλίψη μου τροφή τα δάκρυά μου.

Στο δρόμο που περπάταγα μια πέρδικα εμάδαγα τα φτερά της έτρωγα το κορμί της πέταγα .

Ενα πράγμα , πραγματάκι κάθεται στο χωραφάκι μ’ ένα μόνο ποδαράκι .

Τρέχω πάντα βιαστικό τη ζωή για να μετρώ το μεγάλο μου ποδάρι γρηγορότερα κουνώ .