Αινίγματα – Σπαζοκεφαλιές

Κρυώνουν το καλοκαίρι και πράσινα φορούν παλτά . Μα μόλις πιάσει ο χειμώνας , μένουν γυμνά και τρώγονται ζεστά

Η πλάτη της είναι ξύλινη και η κοιλιά της έχει τρίχες.

Βλέπω θάλασσα χωρίς κύμα. Βλέπω βουνά μα δεν έχουν ύψωμα. Βλέπω χωριά μα τα σπίτια δεν έχουν ύψος.

Πάνω ταβάς, κάτω ταβάς, και στη μέσ΄ ο μπακλαβάς.

Από έξω γυαλί, από μέσα μαλλί κι΄ από μέσα απ΄ το μαλλί μια μπουκιά καλή.

Μ΄ ένα πιάτο μέλι, όλος ο κόσμος χορταίνει.

Πέντε μάστοροι σωστοί και ψηλοί μα και κοντοί.

Πάνω από το σπιτάκι μου σεντόνι διαμαντένιο

Με τα χάδια τα αλμυρά γίνονται όλα στρογγυλά.

Προγιαγιά , γιαγιά και μάνα , κόρη , παρακόρη , εγγόνα , δισεγγόνα με μια κόρη που ΄χει κόρη και εγγόνα

Τρένο δίχως μηχανή σέρνει ένα – ένα βαγόνι και την ώρα τη σκοτώνει.

Ψηλόλιγνοι είναι χορευτές , κοκκινομύτες ότι θες , χορεύουν πάνω στο χαρτί , δίνουν ζωή στο καθετί

Σαν γεμίσει με νερό το λουλούδι ζωντανεύει, πολύ εύκολα όμως σπάει κι η γιαγιά μας αγριεύει.

Νιάου νιάου στα κεραμίδια και δεν τρώει τα κρεμμύδια.

Δεν μπορεί να περπατήσει , δε μιλάει , ψιθυρίζει , τη δροσιά του μας χαρίζει.

Ή τη συναντάς σε πιάτο ή σε μάγουλο δροσάτο.