Ελληνικό Λεξικό

Διατομή : η κοπή, η διαίρεση σε δύο μέλη.

Διατονικός : αυτός που σχετίζεται με μείζονα ή ελάσσονα μουσική κλίμακα, που αποτελείται από πέντε μουσικούς τόνους και δύο ημιτόνια.

Διάτονος : αυτός που οποίου η έκταση φθάνει από τη μία μεριά στην άλλη.

Διάτορος : αυτός που είναι τρυπημένος πέρα ως πέρα.

Διατρανώνω : εξωτερικεύω με κατηγορηματικό τρόπο.

Διατρίβω : περνώ το χρόνο μου συγκεκριμένο χώρο.

Διαφαίνομαι : διακρίνομαι αμυδρά, όχι πλήρως, μόλις που φαίνομαι.

Διάφεγγος : αυτός που μπορεί να τον διαπεράσει το φως.

Διαφεντεύω : έχω υπό την εξουσία μου.

Διαφιλονικώ : θέτω υπό αμφισβήτηση.

Το αρχαιοπρεπές μακαριστός κατά κυριολεξίαν σημαίνει αυτός που θεωρείται καλότυχος και ευλογημένος, χρησιμοποιείται για αποθανόντες ιερωμένους πχ “Ο μακαριστός αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος” . Για τους μη ιερωμένους χρησιμοποιείται το μακαρίτης, που με τον θάνατό του γλύτωσε από τα βάσανα της ζωής. Επίσης συχωρεμένος, …

Διασάλευση : το να αναστατώνει , να αναταράσσει κανείς επικίνδυνα

Διάταση : το τέντωμα στο έπακρο

Διασαφώ : παρέχω διευκρινίσεις σε συγκεκριμένο θέμα

Διατείνομαι : προβάλλω τον ισχυρισμό.

Διασείω : τραντάζω , σείω δυνατά