Ελληνικό Λεξικό

Διακωμωδώ : Κάνω (κάποιον, κάτι) να φαίνεται γελοίο(ς), κοροϊδεύω.

Διαλαμβάνω : Περιλαμβάνω, μιλώ εκτενώς, πραγματεύομαι.

Διαλάμπω : Διακρίνομαι, ξεχωρίζω.

Διάζευξη : Ο διαχωρισμός ή η διάσπαση προσώπων, πραγμάτων ή καταστάσεων, που βρίσκονταν προηγουμένως υπό τα δεσμά συγκεκριμένης ενώσεως.

Διαλείπω : Αυτός που εμφανίζεται περιοδικά, κατά τακτά χρονικά διαστήματα, που σταματά και διαδοχικά επανέρχεται.

Διάζομαι : Στήνω το στημόνι στον αργαλειό, πριν αρχίσω την ύφανση.

Διαλεύκανση : Η εξιχνίαση (ζητήματος), η άρση όλων των ασαφειών, των σκοτεινών σημείων του, ώστε να είναι πλέον ξεκάθαρο, διαυγές.

Διαθέτης : Αυτός που ρυθμίζει με διαθήκη πως θα διατεθεί η περιουσία του.

Διάλιθος : Αυτός που είναι διακοσμημένος με πολύτιμους λίθους.

Διαβουκολώ : Παραπλανώ με ψεύτικες ελπίδες, δημιουργώντας ψευδείς εντυπώσεις.

Διάβρωση : Η επιφανειακή αλλοίωση ενός σώματος.

Διαγγελέας : Αυτός που μεταφέρει μηνύματα.

Διαγκωνισμός : Η προσπάθεια να ανοιχτεί πέρασμα.

Διαγουμίζω : Λεηλατώ, αρπάζω πράγματα που δεν μου ανήκουν ως λάφυρα.

Διαγουμιστής : Αυτός που λεηλατεί αρπάζοντας (ξένα πράγματα).

Διάγω : Περνώ τη ζωή μου ή τον καιρό μου υπό ορισμένες συνθήκες, με συγκεκριμένο τρόπο διαβιώσεως.