Ελληνικό Λεξικό

Ατέρμων : αυτός που δεν έχει τέλος .

Αστοχασιά : η απερισκεψία , η έλλειψη σύνεσης .

Ατθιδογράφος : ο αρχαίος ιστοριογράφος που είχε ως αντικείμενο την ιστορία των Αθηνών .

Αστόχημα : η αστοχία , η εσφαλμένη ενέργεια , πράξη ή λόγος που κακώς έγινε ή ειπώθηκε .

Ατλάζι : λείο , γυαλιστερό ύφασμα από μετάξι καθαρό ή συνυφασμένο με λινό , μαλλί ή βαμβάκι .

Ασηπτος : αυτός που δεν έχει ή δεν είναι δυνατόν να σαπίσει .Στην ιατρική είναι αυτός που έχει αποστειρωθεί ή απολυμανθεί , έτσι ώστε να μην υφίσταται κίνδυνος μολύνσεως .

Ασηψία : η μη ύπαρξη σήψεως .

Ασίκης : αυτός που διαθέτει παράστημα , κορμοστασιά , καθώς και λεβεντιά , γενναιότητα .

Ασκαρδαμυκτί : χωρίς να ανοιγοκλείνουν τα μάτια ,με ατενές βλέμμα .

Ασκαυλος : η γκάιντα.

Ασκέρι : πολυπληθές στρατιωτικό σώμα που ανήκει είτε σε τακτικό είτε σε άτακτο στρατό . Είναι το μεγάλο ανοργάνωτο πλήθος ανθρώπων .

Ασκιαχτος : αυτός που δεν σκιάζεται , που δεν τρομάζει ποτέ .

Ασκοειδής : αυτός που μοιάζει με ασκό.

Ασλάνι : το λιοντάρι . Μεταφορικά , είναι ο ρωμαλέος και δυνατός άνθρωπος σαν το λιοντάρι .

Αρχηγίδα : το σκάφος στο οποίο επιβαίνει ο αρχηγός του στόλου ( ναυαρχίδα).

Ασπάλακας : ο τυφλοπόντικας . Μεταφορικά , λέμε κάποιον που δεν μπορεί να δει , που δεν έχει οξυδέρκεια , που βρίσκεται σε πνευματικό σκοτάδι .