Κοζανίτικο γλωσσάριο

Πατσ’ά (η) = πατημασιά

Ξιάφ’ (επιρ.) = ξυνό

Πασβάν’τς (ο) = ο Τούρκος χωροφύλακας

Ξυλέϊν΄ους (επιθ.) = ακαλλιέργητος

Ξικώ (ρημ.) = ξεσκίζω

Ξιαρίζου (ρημ.) = καθαρίζω το χιόνι με το φτυάρι

Ξικουπή (εκφραση) «τόχου ξικουπή» κάτι που συνηθίζω και πραγματοποιώ σε τακτή ημερομηνία απο ανάγκη, υποχρέωση, συνήθεια ή τάμα.

Ξικλίαζου (ρημ.) = προκαλώ σε κάποιον κακέντρεχη, ευχαρίστηση με το δικό μου πάθημα.

Ξινουμίζου (ρημ.) = εξοντόνω, σκοτώνω

Νουβουρός (ο) = αυλή

Νάχτ’ (το) = τα μετρητά που δίνονταν σαν μέρος της προίκας

Νιμπιλμπί (το) = στραγάλια

Ντουρλάπι (το) = κακοκαιρία (από το αρχαίο «Δρόλαπας -ες»)

Ντάμπαρα (επιρ.) = ορθάνοιχτη

Νημόρ’ (το) = μνήμα, τάφος

Νουτίζου (ρημ.)= υγραίνομαι