Λεξικό – Γλωσσάρια

Ειρωνεία : η χρήση του λόγου κατά τέτοιον τρόπο, ώστε το αποδιδόμενο νόημα να
αντιτίθεται στο κυριολεκτικό.

Εκγλύφανο : περιστροφικό κοπτικό εξάρτημα από χάλυβα με ενσωματωμένη 
πρόσθετη οδόντωση, που σχηματίζει κοπτικές ακμές συμμετρικά γύρω από τον άξονα
περιστροφής του και χρησιμοποιείται στην κατεργασία επιφανειών.

Εισδοχή : η αποδοχή (μέλου) ως ισοτίμου, η ένταξη του και η αναγνώριση όλων
των δικαιωμάτων ή υποχρεώσεων που απορρέουν από αυτήν.

Εκδέρω : αφαιρώ το δέρμα ή το φλοιό.

Εισέτι : ακόμη, μέχρι τώρα.

Έκδηλος : ολοφάνερος, ξεκάθαρος.

Ειδεχθής : αυτός που είναι αποκρουστικός στη όψη και τη θέα, αυτός που προκαλεί
αηδία και αποτροπιασμό.

Ειδότες : αυτοί που γνωρίζουν καλά τα πράγματα.

Είθε : δηλώνει ευχή και επιθυμία.

Είθισται : συνηθίζεται, υπάρχει η συνήθεια.

Εικονοκλαστικός : ο εικονομαχικός, αυτός που σχετίζεται με την εικονομαχία.

Εικοτολογία : η αυθαίρετη διατύπωση εκδοχών και συμπερασμάτων, η διερεύνηση μέσω
υποθέσεων και η συζήτηση χωρίς αποδείξεις.

Εικότως : κατά λογικό και εύλογο τρόπο.

Ειλημμένος : αυτός που έχει ληφθεί.

Ειλητάριο : στενή και επιμήκης λωρίδα περγαμηνής που τυλιγόταν γύρω από τον
κόντο, ώστε να μπορεί να ξεδιπλώνεται και να διπλώνεται και που χρησιμοποιούνταν
για την αναγραφή σε αυτή της Θείας Λειτουργίας και την ανάγνωση των Ευχών από
τον ιερέα.

Εθνικοποίηση : το να γίνε κάτι εθνικό, το να υπάγεται στην ευθύνη του κράτους.