Λεξικό – Γλωσσάρια

Εμαγιέ : σκεύος που η επιφάνεια του καλύπτεται από μια υαλώδη ουσία είτε για
διακοσμητικούς λόγους είτε για την ενίσχυση της ανθεκτικότητας τους.

Εναγκαλισμός : η στενή και τρυφερή περίπτυξη.

Εμβαπτίζω : βυθίζω κάτι σε υγρό, ώστε να καλύπτεται πλήρως από αυτό.

Εναίσιμος : η πρωτότυπη επιστημονική πραγματεία, που επισήμως υποβάλλεται προς
έγκριση από πτυχιούχο πανεπιστημίου στα αρμόδια όργανα ή πρόσωπα του
πανεπιστημίου με σκοπό την απόκτηση διδακτορικού διπλώματος.

Έμβασμα : η εντολή μεταφοράς χρηματικών ποσών σε τραπεζικό λογαριασμό
δικαιούχου.

Ενάλιος : αυτός που βρίσκεται μέσα στη θάλασσα που ανήκει ή ζει σε αυτήν.

Εμβοή : το αίσθημα που δημιουργεί στα αφτιά ένας ήχος.

Ενασμενίζομαι : καμαρώνω για κάτι (που δεν έχω ή δεν πρέπει).

Εμβροχή : κάθε διαδικασία για την αποσκλήρυνση αντικειμένου ή υλικού ή τη
διάλυση του με βύθιση σε υγρό.

Έμεσμα : το σύνολο των ουσιών που αποβάλλονται ως εμετός.

Εκών : αυτός που πράττει ή παθαίνει.

Ελατόπισσα : το ρετσίνι του ελάτου, που χρησιμοποιείται στις βρογχικές παθήσεις.

Ελαύνω : θέτω σε κίνηση, οδηγώ.

Ελεεινολογώ : θεωρώ ή χαρακτηρίζω άξιο λύπησης.

Ελίτ : το καλύτερο (κοινωνικά ή οικονομικά ή πνευματικά) τμήμα ενός
κοινωνικού συνόλου.

Ελλόγιμος :  αυτός που διαπρέπει στα γράμματα, λόγιος, σοφός, επίσης για
όσους έχουν ακαδημαϊκό τίτλο που δηλώνει διάκριση σε κάποιον τομέα.