Εγκυκλοπαίδεια

Η πείρα ραγίζει , ο άνθρωπος δε ραγίζει .

Αλλού το όνειρο κι αλλού το θάμα .

Μάτια ανοιχτά, στόμα κλεισμένο, πιάνεις και τη μάνα και τα πουλιά .

Όλα τα σύννεφα δε φέρνουνε βροχή .

Άγιος που δε θαυματουργεί , μήτε λιβάνι , μήτε κερί .

Καιρός φέρνει τα λάχανα, καιρός τα παραπούλια .

Και μικρός σαν είναι ο βασιλικός μυρίζει .

Η πείνα κάστρα καταλεί και κάστα παραδίνει .

Η μητέρα είναι μέλι και η μητριά φαρμάκι .

Ένα πουλί απ` το κελάηδημά του κι ένας άνθρωπος απ` τη μιλιά του ξεχωρίζει .

Από νέο πραματευτή κι από παλιά πόρνη να φυλάγεσαι .

Τα λερωμένα τα πανιά, τα πλένουνε στο σπίτι .

Δέσποτα, παπά, πρεσβύτα μάζωνε κι` όλο ζήτα .

Κόκκινα γένια και μάτια γαλανά, καρδιά του Ιούδα, ψυχή του σατανά .

Στου διαόλου το χωριό, όλοι κάνουν το γιατρό .

Ο άνθρωπος είναι ο τόπος , και ο τόπος γέρημος .