Εγκυκλοπαίδεια

Νάνι νάνι νάνι του ώσπου να ‘ρθει η μάνα του απ’ το δαφνοπόταμο κι απ’ τα κρύα τα νερά να του φέρει λούλουδα και δυο τσουπωτά βυζιά σαν τη ζάχαρη γλυκά .

Κούνια μου μαλαματένια και σανίδα μου χρυσή κούνησε το σιρογλάνη (άρχοντα ) και αυτόν τον τσελεπή( προεστό ) .

Νάνι , νάνι , νάνι του , όσου να ‘ρθει η μάνα του , ώω, ώω, ώω , ν-απού του δαφνοποτάμου , να του φέρει λούλουδα , λούλουδα τραντάφυλλα κι μουσκουγαρίφαλα.

Νάνι του , νανάκια του , ύπνος στα ματάκια του . Νάνι του , νανάκια του κι πουλλά χρονάκια του . Νάνι του , νανάκια του κι καλά βραδάκια του . Ελα ύπνε απ’ τάι βουνά κι απ’ τα κρύα …

Παιδάκι μου στην κούνια σου τρία δέντρα θα φυτέψω . Το ‘να το λέσι μυρσινιά , τ’ άλλο το λέσι δάφνη , το τρίτο το καλύτερο τριανταφυλλιά με τ’ άνθη . Να σει άνεμος τη μυρσινιά κι η μυρσινιά τη …

Επαρ’ το , ύπνε , έπαρ’ το κάτω στα λιβαδάκια γίμωσε την ποδίτσα του αθούς και λουλουδάκια .

Ελα ύπνε , πάρε μέ το και γλυκά αποκοίμησέ το , πήγανέ το εδώ και κει , στης νουνάς του την αυλή , που είν’ οι κούνιες οι χρυσές κι οι φασκιές μεταξωτές , τα προσκέφαλα αργυρά για να κοιμηθεί …

Ελα , ύπνε , απ’ τα βουνά κι απ’ τα κρύα τα νερά , να υπνώσεις τα παιδιά . Ελα , ύπνε , ύπνωσ’ του , Παναΐτσα μ’ , φύλαξ’ του . Φύλαξ’ του κι τράνιψ’ του , δώστ’ του …

Μην κλαις πουλί μ’ , μην κλαις αρνί μ’ κι εφτάς κι εμέ και κλαίω . Σαν κλαις εσύ κλαίω κι εγώ , κλαίει κι ο κόσμος όλος.

Κοιμήσου εσύ πουλάκι μου κι εγώ σε νανουρίζω και λέω σου και νανάρα ώστε να σε κοιμίζω .

Δεν είναι ανάγκη να λες όλη την αλήθεια, αλλά ό,τι λες να είναι αλήθεια.

Η αγκαθιά στο πόδι πονεί και αγκυλώνει .

Η ακοή δεν δεσμεύεται.

Η αισιοδοξία είναι αφετηρία κάθε νίκης.

Η αλήθεια και οι ακτίνες του ήλιου δεν λερώνονται.

Ο γέρος θα πάει ή από πεσιό ή από χεσιό.