Νανουρίσματα

Βάζω τον ήλιο στα βουνά, τον αετό στους κάμπους, τον κυρ βοριά τον δροσερό ανάμεσα πελάγου.

Ο ήλιος εβασίλεψε, ο αετός κοιμήθει κι ο κυρ βοριάς ο δροσερός, στη μάνα του πηγαίνει.

Νανά, νανά του λέγανε και μου το παντρεύανε και του δίνανε προικιά, ένα κόσκινο φλουριά.

Έλα ύπνε από την Πόλη, κι αποκοίμισε την κόρη.

Κοιμήσου συ παιδάκι μου, κι η μοίρα σου δουλεύει και το καλό σου ριζικό, σου κουβαλάει και φέρνει.

Το παιδί μου το γαλάζιο, με τριακόσια δεν το αλλάζω.

Το παιδί μου μάλαμα, τι το θέλει το άλλαμα;

Νάνι του, του λέγανε σύκα το φιλεύανε, νάνι του, του λέγανε και μου το παντρεύανε.

Παλαμάκια παίξατε κι ο μπαμπάς του έρχεται και του φέρνει κατιτί, καραμέλες στο χαρτί.

Θα καλέσω βϊβοντάδες, όλους του πραματευτάδες, θα καλέσω τις κοπέλες με τις κόκκινες κορδέλες.

Το παιδί μου θέλει χάδια, μα η μάνα του δεν είν`άδεια, χάδια και παινέματα τραγούδια και νταντέματα .

Άγγελοι σε βαφτίζουνε κι η Παναγιά η νονά σου, για κείνονε σε είπανε, Βασίλη το όνομά σου .

Έχω εγώ καλό παιδί, έχει ο βασιλιάς κορίτσι, έστειλε ξανάστειλε να συμπεθεριάσουμε. Πάλι εμείς δεν θέλαμε, ψηλοκαμαρώναμε.

Νάνι του νανάκια του, ύπνος στα ματάκια του, νάνι το μωρό μου νάνι κι όπου το πονεί να γειάνι.

Έλα ύπνε πάρετο, στην αγκαλιά σου βάλε το.

Έλα Χριστέ μ’ και Παναγιά, και παν το στις μπαχτσέδες και γιόμοσε τον κόρφο του αφράτες μενεξέδες.