Νανουρίσματα

Θα πετάξει , θα πετάξει, θα πετάξει , και τον ουρανό θα φτιάξει και τη θάλασσα θ’ αδειάσει να την κάνει περιβόλι, να την ζουλένουν όλοι. Νάνι το μωρό μου νάνι, κι όπου το πονεί να γιάνει.

Νάνανά και σουσουσού Τήρα κι από πίσω σου Τι κουρέλια κρέμονται Τι πομπές σε δέρνουνε.

Το δικό μας το παιδί , το δικό μας το παιδί είναι μάλαμα φλουρί, και τα ξένα τα παιδιά είναι κάλπικα φλουριά.

Κοιμήσου αστρί κοιμήσου αυγή Της γης μαργαριτάρι.

Αγιά Μαρίνα, κοίμησ’ το, κι Αγιά Σοφιά, νανούρισ’ το, Έπαρ’ το, πέρα γύρισ’ το, να δει τα δέντρα πώς ανθούν, και τα πουλιά πώς κειλαδούν. Και πάλε στράφου, φέρε το, μην το γυρέψ’ ο κύρης του, και δείρει τους βαϊλους …

Νάνι του νανάκια του Ύπνος στα ματάκια του Νάνι του να κοιμηθεί Και καλά να σηκωθεί .

Χήνα μου απλως` τα φτερά Να πλύνω του παιδιού μου Αϊτέ μου τα φτερούγια σου Ν` απλώσω τ`αγοριού μου Κι εσύ αηδόνι μου γλυκό Στην κούνια να καθίσεις Με τη γλυκιά σου τη φωνή Να μου το νανουρίσεις .

Ο ύπνος τρέφει τα μωρά Κι η γεια τα μεγαλώνει Και η κυρά η Παναγιά Τα καλοξημερώνει .

Κοιμάται νιο ,κοιμάται νιο Κοιμάται νιο φεγγάρι , Κοιμάται το παιδάκι μου Στ`άσπρο το μαξιλάρι .

Ύπνε μου, κ έπαρε μου το, κι άμε το στά περιβόλια, και την ποδιά του γέμισε τριαντάφυλλα και ρόδα. Τα ρόδα να ν’ της μάνας τους, τα μήλα του κυρού του, και τ’ άσπρα τριαντάφυλλα να ‘ναι του σάντουλού του.

Έλα, ύπνε μ’, και πάρε το και πάν’ το στις μπαχτσέδες και γιόμισε τον κόρφο του λουλούδια και κοντσέδες.

Κοιμάτ’ αστρί, κοιμάτ’ αυγή, κοιμάται νιο φεγγάρι, κοιμάται το πουλάκι μου σαν άξιο παλικάρι.

Κοιμάτ’ η πούλια στο βουνό κι η πέρδικα στα δάση, αφήτε το πουλάκι μου τον ύπνο να χορτάσει.

Κούνια μου, κούνα το παιδί, κούνια μου, μέρωνε το, κι αν σε γυρέψει και βυζί, σκύψε και βύζαξε το.

Να μου το πάρης, Ύπνε μου, τρεις βίγλες θα του βάλω, τρεις βίγλες, τρεις βιγλάτορες, κ’ οι τρεις αντρειωμένοι. Βάλλω τον ’Ηλιο στα βουνά, τον αετό στους κάμπους, τον κυρ Βοριά το δροσερό ανάμεσα πελάγου. Ο Ήλιος εβασίλεψεν, ο αϊτός …

Κοιμήσου αστρί, κοιμήσου αυγή, κοιμήσου νιο φεγγάρι, κοιμήσου, που να σε χαρεί ο νιος που θα σε πάρει. Κοιμήσου που παράγγειλα στην Πόλη τα χρυσά σου, στη Βενετιά τα ρούχα σου και τα διαμαντικά σου. Κοιμήσου, που σου ράβουνε το …