Βρέφος – Παιδί

Θα νανουρίσω με χαρά τη(ν) κόρη τη(ν) καινούρια, και θα της πω παινέματα με όμορφα τραγούδια. Νάνι-νάνι να σας ζήσει μέσα στις Πυλές ν’ ανθίσει. Νάνι-νάνι το μωρό μας το ζαχαροκούλουρό μας. Νάνι-νάνι το μικρό μας και το κρινολούλουδό μας.

Νάνι, νάνι το παιδάκι, το χρυσό μου το πουλάκι, το χρυσό μου το Σοφάκι. Νάνι νάνι, το χρυσό μου κοριτσάκι.

Νάνι παιδάκι μου γλυκό κοιμήσου στο γλυκό σου κρεββατάκι να κοιμάσαι με τα αγγελάκια σου.

Νάνι νάνι το μωράκι μες στην κούνια κάνει. Το μωράκι μην το ξυπνήσουν οι άλλοι, γιατί κάνει νανάκι. Κι όποιος το ξυπνήσει θα φάει ξυλαράκι. Και το αδερφάκι κάνει νάνι νανάκι ποτέ δεν ξυπνάει γιατί βλέπει το αγγελούδι το μωράκι …

Νάνι,νάνι το μωράκι το χρυσό παλικαράκι το καλό το Μανωλάκη.

‘Ελα ύπνε πάρε το παιδάκι το χρυσό το κοριτσάκι. ‘Εχει αγγελικά ματάκια και ολόχρυσα φτεράκια.

Νάνι νάνι μωράκι μου νάνι νάνι κοιμήσου και όνειρα γλυκά. Κοιμήσου και χρόνια σου πολλά χρυσό παληκαράκι. Έλα τώρα να το γλυκοφιλήσεις. Και κανείς μην το γλυκοφιλήσει. Νάνι νάνι το μωράκι το χρυσό μας κοριτσάκι. Το καλό μας Ευγενάκι, κοιμήσου …

Νάνι νάνι το παιδάκι το χρυσό το κοριτσάκι. Το καλό το κοριτσάκι το χρυσό το αγγελάκι. Το νανουρίζω να κοιμηθεί με το χρυσό παπλωματάκι που το έφτιαξαν σαρανταδυό μαστόροι.

Κούνια μου, κούνα το παιδί, κούνια μου, μέρωνε το, κι αν σε γυρέψει και βυζί, σκύψε και βύζαξε το.

Να μου το πάρης, Ύπνε μου, τρεις βίγλες θα του βάλω, τρεις βίγλες, τρεις βιγλάτορες, κ’ οι τρεις αντρειωμένοι. Βάλλω τον ’Ηλιο στα βουνά, τον αετό στους κάμπους, τον κυρ Βοριά το δροσερό ανάμεσα πελάγου. Ο Ήλιος εβασίλεψεν, ο αϊτός …

Κοιμήσου αστρί, κοιμήσου αυγή, κοιμήσου νιο φεγγάρι, κοιμήσου, που να σε χαρεί ο νιος που θα σε πάρει. Κοιμήσου που παράγγειλα στην Πόλη τα χρυσά σου, στη Βενετιά τα ρούχα σου και τα διαμαντικά σου. Κοιμήσου, που σου ράβουνε το …

Κάμε, Χριστέ και Παναγιά, και θρέφε το παιδί μου, να μεγαλώσει, να θραφεί, καλό παιδί να γίνει. Τύχη χρυσή ας του δίνετε και φώτιση μεγάλη, να μάθει γράμματα πολλά και φρόνιμο να γίνει, για να κερδίζει χρήματα, παντού καλά να …

Έλα ύπνε φτερωτά , στα όνειρά του τα γλυκά , κοίμισε το απαλά .

Ο ύπνος, τρέφει τα μωρά, κι ο κάμπος τα βοσκάρια, κ’ εμένα το παιδάκι μου το τρέφουνε τα χάδια. Ο ύπνος μου στα μάτια σου κ’ η γεια στην κεφαλήν σου, κ’ η αγρυπνιά στον κύρη σου, να κάμει το …

Νάνανά του λέγανε . Και μου το παντρεύανε . Και του δίνανε προικιά . Ένα κόσκινο φλουριά .

Θα πετάξει , θα πετάξει, θα πετάξει , και τον ουρανό θα φτιάξει και τη θάλασσα θ’ αδειάσει να την κάνει περιβόλι, να την ζουλένουν όλοι. Νάνι το μωρό μου νάνι, κι όπου το πονεί να γιάνει.