Βρέφος – Παιδί

Θα πετάξει , θα πετάξει, θα πετάξει , και τον ουρανό θα φτιάξει και τη θάλασσα θ’ αδειάσει να την κάνει περιβόλι, να την ζουλένουν όλοι. Νάνι το μωρό μου νάνι, κι όπου το πονεί να γιάνει.

Νάνανά και σουσουσού Τήρα κι από πίσω σου Τι κουρέλια κρέμονται Τι πομπές σε δέρνουνε.

Το δικό μας το παιδί , το δικό μας το παιδί είναι μάλαμα φλουρί, και τα ξένα τα παιδιά είναι κάλπικα φλουριά.

Κοιμήσου αστρί κοιμήσου αυγή Της γης μαργαριτάρι.

Αγιά Μαρίνα, κοίμησ’ το, κι Αγιά Σοφιά, νανούρισ’ το, Έπαρ’ το, πέρα γύρισ’ το, να δει τα δέντρα πώς ανθούν, και τα πουλιά πώς κειλαδούν. Και πάλε στράφου, φέρε το, μην το γυρέψ’ ο κύρης του, και δείρει τους βαϊλους …

Νάνι του νανάκια του Ύπνος στα ματάκια του Νάνι του να κοιμηθεί Και καλά να σηκωθεί .

Χήνα μου απλως` τα φτερά Να πλύνω του παιδιού μου Αϊτέ μου τα φτερούγια σου Ν` απλώσω τ`αγοριού μου Κι εσύ αηδόνι μου γλυκό Στην κούνια να καθίσεις Με τη γλυκιά σου τη φωνή Να μου το νανουρίσεις .

Ο ύπνος τρέφει τα μωρά Κι η γεια τα μεγαλώνει Και η κυρά η Παναγιά Τα καλοξημερώνει .

Κοιμάται νιο ,κοιμάται νιο Κοιμάται νιο φεγγάρι , Κοιμάται το παιδάκι μου Στ`άσπρο το μαξιλάρι .

Ύπνε μου, κ έπαρε μου το, κι άμε το στά περιβόλια, και την ποδιά του γέμισε τριαντάφυλλα και ρόδα. Τα ρόδα να ν’ της μάνας τους, τα μήλα του κυρού του, και τ’ άσπρα τριαντάφυλλα να ‘ναι του σάντουλού του.

Έλα, ύπνε μ’, και πάρε το και πάν’ το στις μπαχτσέδες και γιόμισε τον κόρφο του λουλούδια και κοντσέδες.

Κοιμάτ’ αστρί, κοιμάτ’ αυγή, κοιμάται νιο φεγγάρι, κοιμάται το πουλάκι μου σαν άξιο παλικάρι.

Ραμ , ραμ , τίρι ραμ , το ψωμί το λένε μαμ , και τον πόντικα σωλήνα που πηδάει στην κουζίνα και ψοφάει από την πείνα .

Αννα – μάνα πόρτο – κάλα τίνα – μάνα μπουφ.

Αμ – στρασμ- νταμ πίκι – πίκι – ραμ τούρι – τούρι – ραμ αμ – στραμ – νταμ .

Ενα κοριτσάκι από την Αθήνα ήθελε να κάνει την κυρία . Φόρεσε καπέλο φούστα και βέλο κι ένα τακουνάκι του παλιού καιρού γω – γω – γω συ – συ – συ βγαίνεις και τα φυλάς εσύ .