Μαντινάδες

Όταν μιλεί η γλώσσα σου τον τόπο ομορφαίνεις και όποιος σε ακούσει σε αγαπά και στην καρδιά του μπαίνεις .

Γεια σου κουμπάρε μερακλή και μπήκες στην καρδιά μου και ώσπου να ζω θα σε αγαπώ είναι δικαίωμα μου .

Όλος ο κόσμος σε αγαπά αν θέλει και αν δε θέλει ,BR>γιατί είναι το στόμα σου χρυσό και η γλώσσα σου είναι μέλι .

Σαν τελειώσει η χαρά γίνεται στεναχώρια προπάντων όταν πιαίνουνε οι φίλοι χώρια- χώρια .

Καρδιά μου επαναστάτρια ζώσου τα φισεκλίκια γιατί επιάστικες ξανά στου έρωτα τα δίχτυα … !!

Τάφο θα κάμω τη καρδιά και μέσα θα σε θάψω κιόντε θα πάψει να χτυπά να σ΄αγαπώ θα πάψω …

Να έβλεπα τη μάνα σου στο χασαπιό σφαγμένη, να την πουλούν με το κιλό κανείς να μην την παίρνει

Και ένα παλιό ξερό κλαδί μες στην δική σου αγκάλη καρπούς και ρίζες και βλαστούς με σένα θε να βγάλει!

Να μην γυρεύεις στον σεβντά να παίρνεις ότι δίνεις, είμαι τρεχούμενο νερό και δροσερό με πίνεις!

Να κάμω θέλει ταραχή βουνά να κατεβάσω ανέ σε πάρουνε από με μικιό μου και σε χάσω .

Οταν η βιόλα μαραθεί και χάσει και το χρώμα δε τη ποτίζει ο κηπουρός ή θέλει άλλο χώμα ….

Οι βιόλες μέσα στο μπαξέ ζηλεύει η μια την άλλη μα πόσο δα η άσκημη τσι όμορφης τα καλή.

Εχει η ζωή πολλές χαρές μα δε μοίραζε δίκια όσα ντο κύμα που σκορπά σωρούς σωρούς τα φύκια.

Τσι Ελλάδος όλοι οι γιατροί καλέσανε ένα ξένο κ είπε κι αυτός τέτοιο κορμί δε ντο αναλαβαίνω …

Καλιά θα βάλω το κορμί στου ντουφεκιού τη μοίρα ανέ μου πούνε οι γιατροί μη ξανακούσω λύρα ….

Εικονοστάσι είναι η καρδιά δυο Παναγίες έχει στη μια ανάβω το κερί την άλλη να προσέχει….