Μαντινάδες

Να μην γυρεύεις στον σεβντά να παίρνεις ότι δίνεις, είμαι τρεχούμενο νερό και δροσερό με πίνεις!

Να κάμω θέλει ταραχή βουνά να κατεβάσω ανέ σε πάρουνε από με μικιό μου και σε χάσω .

Αν είναι και υπάρχει θεός και κάθεται σε θρόνο εγκληματεί που αδιαφορεί με το δικό μου πόνο .

Εγώ κερά μου υποχωρώ και στο θεό σ΄ αφήνω απου το νε λένε δίκαιο να τονε δω και εκείνο .

Μπορεί να κάνω πως γελώ μπορεί και να γλεντίζω μα εγώ κατέχω ηντα καημό και πόνο κουλαντρίζω .

Φτάνω στη πόρτα τσι χαράς και με γιαγερνη οπίσω φόβος γιατί σκέφτομαι πως θα την αντικρίσω .

Δεν τη ναι θέλω τη ζωή θα πάω να βρω μιαν άλλη γιατί χαρά δε μου ‘δοκε ετούτη ούτε ψιχάλι .

Φαίνεται να περνά καλά ο άνθρωπος σα ποθάνει για δε νε γιαγηρε κανείς παράπονα να κάνει .

Θωρώ τσι πέρδικες πολλές κοπάδια και πετούνε μα η άδεια μου τελείωσε και άλλοι τσι κυνηγούνε .

Αλάργα από τον κυνηγό πέρδικα κακαρίζει μανε στη μέση εγκρεμός βαθύς και τσι χωρίζει .

Οι μαντινάδες θέλουνε μεράκι για να βγούνε θε και καλούς τραγουδιστές για να τσι τραγουδούνε .

Μια πέρδικα συχνό τσιμπά και θα με αναγκάσει να ξεκρεμάσω το τσιφτέ που χω καιρό κρεμάσει .

Παράπονα μες τη ζωή δεν έκαμα ποτέ μου το ξέρω τσι ψηλές κορφές τσι δέρνει η οργή του άνεμου .

Πέρδικα πρόσεξε γιατί καμία φορά τυχαίνει ένας πρωτάρης κυνηγός το στόχο πετυχαίνει .

Ποτέ βουνό μη ανεβείς τη μοναξιά αν φοβάσαι γιατί όσο πιο ψηλά ανέβεις τόσο πιο μόνος θα ‘σαι .

Μια πέρδικα .. δυο κυνηγοί έχουνε κυκλωμένη και να ξεφύγει δε μπορεί γιατί είναι λαβωμένη .