Μαντινάδες

Οσες φορές με φίλησες κι ήπιασες τα βυζά μου τόσα μαχαίρια δίστομα να μπούνε στην καρδιά σου .

Αγάπη θέλει φρόνεση , θέλει ταπεινοσύνη θέλει λαγού περπατησά , κι αητού γρηγοροσύνη .

Σε αυτή την ψεύτρα την ζωή τίποτα δεν κερδίζεις μονάχα μερικές στιγμές την ώρα που γλεντίζεις

Οντε σειστούν και λυγιστούν και πιάσουν τα δοξάρια η γης κι ο κόσμος τρέμει τσι και του γιαλού τα ψάρια .

Δεν έτυχε ποτέ να δεις πως πολεμούν τα μάτια δίχως μαχαίρια και σπαθιά να γίνονται κομμάτια .

Μπορεί να πέσει ο ουρανός μπορεί ν αλλάξει χρώμα μα δεν μπορεί να σ αρνηθώ μέχρι να μπω στο χώμα .

Μιαν ταχινή σηκώνομαι να πάω για κυνήγι εις την μαδάρα ήφταξα όνταν η γης ανοίγει .  

Μπεραμπελιώτικο νερό και νάχα ένα φλυτσάνι να βρέξω την καρδούλα μου από πονεί να γιάνει .

Να χε πουλιέται ο ερωτάς θα σου δινα έναν τόνο να σου μαράνω την καρδιά να νιώσεις λίγο πόνο .

Α βουληθείς να μ’ αρνηθείς και να μ’ λησμονήσεις εις την Τουρκιά , στα σίδερα πολλά ν’ αγανακτήσεις .

Επήρα τα σκουντάκια μου και τα λαγωνικά μου κι ούλο τον κόσμο γύρεψα να βρω την πέρδικά μου .

Ο ήλιος έριξε φωθιά να κάψει το κορμί σου κι αυτή στεφάνι εγίνηκε χρυσό στην κεφαλή σου .

Καινούργια αγάπη και παλιά μεσ στην καρδιά μαλώνουν ποια θα νικήσει θα φανεί στην πάρωδο του χρόνου .

Σε τούρκικα σπαθιά βρεθείς , σε κατελάνου χέρια τα κριάτα σου να κόφτουσι με δίστομα μαχαίρια .

Μια λυγερή βαραρρωστά για ‘νος αγούρου αγάπη για ‘νους αγούρου και ξανθού έχει περίσσα πάθη .

Αν έχω την απομονή και να μηδέν οκνέψω θάρθει και μένα η αράδα μου και τότε θα ψαρέψω .