Παράδοση

1. Τη φράση αυτή την ακούμε στη Νότια Πελοπόννησο . Στα δημοτικά αποχωρητήρια τησ Καλαμάτας , το 1940 – 1950 ,δούλευε μια καθαρίστρια χοντρή , κοντή και πολύ βρομόγλωσσα , που το παράνομά της ήταν Πούλου και που την φώναζαν …

Στην κυριολεξία ο χειρισμός και στη ναυτιλία ο χειρισμός του σκάφους , ο ελιγμός . Μεταφορικά ο ύποπτος ελιγμός , για να πετύχει κάποιος το σκοπό του , από εδώ και ο “μανουβρατζής “.

“Παραλούκουμος και Λούκουμος ” είναι η προτελευταία και η τελευταία επιτυχία ενός παίχτη ή μιας ομάδας παιχτών σε διάφορα αθλητικά παιχνίδια , όπως το βόλεϊ κ.ο.κ .Σε παλαιότερα χρόνια , όταν συναντιόντουσαν δύο ομάδες , έδιναν στους αθλητές σαν έπαθλο …

Το συναντάμε στις φράσεις : ” Κακό μαντάτο “, “ευχάριστα μαντάτα ” κλπ. με την έννοια της είδησης , κάποιας αγγελίας . Η λέξη είναι λατινική : mandatum =εντολή , mandator = ο εντελλόμενος . Μανδάτωρ = τίτλος ανώτερου υπάλληλου …

Ξεράθην ο βασιλικός, απούχες στη ντενέκα, γιάντα δεν τον επότιζες, ιδιότροπη γυναίκα.

Απ’του σπιτιού τα έπιπλα μ’ αρέσει το ντιβάνι να βλέπω εγώ το πάτωμα κι εκείνη το ταβάνι .

Ηθελα μόνο μια στιγμή τσι θάλλασας να μοιάσω, για να μπορέσω ολόκληρη την Κρήτη ν’αγκαλιάσω .

Τέσσερα επί τέσσερα, με σίδερα στα φώτα, κι όπου θωρώ ζωοκλοπή, εκεί πηγαίνω πρώτα.

Το μαύρο το πουκάμισο, που είναι και Armani, σαρανταδυό χιλιάρικα, το βλογημένο κάνει.

Για τον πατέρα σου φορώ, το Brauning στη μέση, και θα σε παρω θέλει εγώ, τ’αρέσει δεν τ’αρέσει.

Το παρελθόν και το παρόν με κάνει και πιστεύω πως και στο μέλλον βάσανα μεγάλα θα παλεύω .

Σαν είναι ο τράγος δυνατός δεν τονέ στένει η μάντρα ο άντρας κάνει την γενειά και όχι η γενιά τον άντρα .

Ο χρόνος είναι βότανο που τις πληγές γιατρεύει μα η πληγη μου όσο περνά τόσο χειροτερεύει .

Δε ξαναπάω μπλιό στα ωζά , δεν ξαναψήνω μπλιό καμίνι, μόνο θα πηαίνω στα Χανία για να θωρώ τα mini .

Όταν ποτέ δεν προσπαθείς ποτέ δεν θα πετύχεις και ούτε πρέπει να κρατάς παράπονα της τύχης .

Καινούριο πάλι το έβγαλεν η αγελάδα χούι, να μην την λένε αϊλέ μα να την λένε βούι.