Παράδοση

Λέξη που χρησιμοποιούμε , όταν θέλουμε να πούμε για κάποιον που είναι μικροσκοπικός , μικρός στις διαστάσεις και το ανάστημα. Η λέξη προέρχεται από το όνομα του φανταστικού βασιλείου “Λίλιπουτ”, στο οποίο ζούσε μια φυλή μικροσκοπικών ανθρώπων , που αναφέρονται …

Είμαι ψαράς και ρίχνω το καλά το παραγάδι και δα σε πιάσω θες δε θες, μια νύχτα με σκοτάδι .

Είμαι ψαράς και έχω τα σύνεργα καινούρια , μα δε δολώνω σε σουπιές μόνο σε μελανούρια .

Σαν είν’ ο κυνηγός καλός και λαγονεύει ο σκύλος , όπου και να κρύβεται λαγός δεν τη γλιτώνει ο φίλος .

Γενάρη μήνα κλάδευγε, φεγγάρι μην ξανοίγεις.

Εγώ ’μ’ αυτός ο κυνηγός, πού’χω τα σβέλτα χέρια και δε μου φεύγουν οι λαγοί μήτε τα περιστέρια .

Χιονίζει το Γενάρη, χαρές τον Αλωνάρη .

Στα άνθη πάνω τριγυρνάς και βγάνεις το ψωμί σου κι όσο δουλεύγεις πιο πολύ μικραίνει κι η ζωή σου .

Τσι δεκαεφτά του Γεναριού, είναι κερά τ’ Αγιαντωνιού. Τοτεσάς, κερά Μαντόνα, είν’ η φούρια του Χειμώνα .

Εδά ’ν’ αργά κι είναι καλά και χαίρουντ’ οι αργάτες κι ο νοικοκύρης κι η κυρά γρίζουνται σα τζι κάτες.

Το Μάρτη ξύλα φύλασσε, μην κάψεις τα καζίκια και τω βουγιώ σου άχερα, μη φάνε τα κοφίνια.

Θαυμάζω ντη τη μέλισσα, νοικοκυρά ’ναι πρώτη. Μακάρι τέτοια προκοπή να ’χανε κι οι ανθρώποι.

Το Μαρταπρίλη πότιζε, ν’ Αυγοστοκαμαρώνεις.

Του Μαρταπρίλη τα νερά, πηλά και χώματα ’ναι .

Σαν κάμει ο Μάρτης δυο νερά κι ο Απρίλη άλλο ένα , χαράς τονε το γεωργό πού ’χει πολλά σπαρμένα .

Στου αμαρτωλού τη χώρα το Μάη βρέχει .