Παράδοση

Σαν είν’ ο κυνηγός καλός και λαγονεύει ο σκύλος , όπου και να κρύβεται λαγός δεν τη γλιτώνει ο φίλος .

Γενάρη μήνα κλάδευγε, φεγγάρι μην ξανοίγεις.

Εγώ ’μ’ αυτός ο κυνηγός, πού’χω τα σβέλτα χέρια και δε μου φεύγουν οι λαγοί μήτε τα περιστέρια .

Χιονίζει το Γενάρη, χαρές τον Αλωνάρη .

Στα άνθη πάνω τριγυρνάς και βγάνεις το ψωμί σου κι όσο δουλεύγεις πιο πολύ μικραίνει κι η ζωή σου .

Έσβησες άστρο μου νωρίς απάνω απ’ ΄λθε η νιότη και αφήκες παγωνιά στο νου και στην καρδία κρυγιώτη .

Που μεγαλύτερη αδικιά που πλια κακό για πέ μου ; απ το να θάβει ένα παιδί η μάνα ντου Χριστέ μου ;

Πες του φεγγάρι α ντονε δείς πως τον ‘γαπώ ακόμη … κιας μην εκαταδέχτηκε να πει ένα ”συγνώμη” .

Φεγγάρι μου ουρανόστρατο χαμήλωσε μια στάξη να φέγγει η αγάπη μου στο σπίτι τζη να φτάξει .

Αγγελος εζωγράφισε το καμαρόφρυδό σου, κι έσταξε η μπένα κι έκαμε ελιά στο μάγουλό σου.

Φεγγάρι και άστρα μου μηνάς πως θα μου κάνεις δώρα μα γω ‘χω πάψει στ΄ουρανούς να σεργιανίζω τώρα …..

Ούλος ο κόσμος απ’ τη μια κ’ η Κρήτη από την άλλη, ω, την μπαντέρμη ζυγαριά, στην Κρήτη γέρνει πάλι.

Δεν είναι πως δεν σ’ αγαπώ μηδέ πως δε σε θέλω μα με φοβίζει να μπλεχτώ με τσ’ ομορφιές αγγέλων ..

Όσες χιλιάδες μπαλωθιές έχουν στην Κρήτη παίξει ετσά χαρές αμέτρητες η μοίρα να σας μπέψει.

Καρδιά δεν έχεις να αγαπά γιαυτό μισή σου δίνω και ας ζήσω εγώ με τ΄αλλο τζη πέρνα και συ με κείνο..

Όπου κι αν πάω κουβαλώ χώμα του Ψηλορείτη, και το σκορπώ για να γενεί, ούλος ο κόσμος Κρήτη.