Παράδοση

Η γριά το μεσοχείμωνο θυμήθηκε πεπόνι.

Μερικές εγκυμονούσες απέφευγαν από ντροπή να φανερώσουν την εγκυμοσύνη τους, πριν συμπληρώσουν τον 5ον μήνα της κυήσεως, «για να γίνει όμορφο το παιδί».

Η έγκυος έπρεπε να μη φλυαρεί, να μην κουτσομπολεύει, να μην συγκινείται ή να κλαίει, να μην κακολογεί, γιατί όλα αυτά τα ελαττώματα θα μεταδίδονταν στο κυοφορούμενο.

Η εγκυμονούσα έπρεπε να βλέπει ωραίες γυναίκες και όμορφους άνδρες, για να γίνει και το παιδί ωραίο. Απέφευγε τις δύσμορφες γριές ή γέρους, τους ιδιότροπους και τις παράξενες.

Έπρεπε να γίνεται η κάθε επιθυμία της εγκυμονούσης στα φαγητά, «να πάρει μυρωδιά», γιατί αλλιώτικα ήταν σίγουρη η αποβολή της.

Σαν προγνωστικά του γένους του κυοφορούμενου είχαν και έχουν ακόμη, για τ΄ αγόρια, το καθαρό πρόσωπο και την προεξέχουσα κοιλιά της εγκύου και για τα κορίτσια τις «πανάδες» (λειχήνες) στο πρόσωπο και τα εξέχοντα προς τους γλουτούς (πισινούς).

Μόλις γεννιόταν το παιδί, καλούσαν τον παπά να περάσει την σχετική ευχή και να κάμει αγιασμό, που έπρεπε να διατηρείται μέχρι να σαραντίσει και με αυτόν άγιαζαν κάθε εισερχόμενο. Και ο σύζυγος έπρεπε να έρχεται νωρίς από την εργασία του …

Στο παιδί που γεννιόταν πρόσφεραν λίρα, αν είχαν, ή ασημένια δίφραγκα, με την ευχή «χώμα να πιάνει και μάλαμα να γίνεται».

Τον ομφάλιο λώρο του μωρού έπρεπε να τον θάψουν βαθειά ή να τον ρίξουν στη θάλασσα.

Παλαιότερα αλάτιζαν τα μωρά για να μην ιδρώνουν, όταν μεγάλωναν, και μυρίζει ο ιδρώτας. Από αυτό προήλθε η παροιμία «δεν μ΄ αλάτισε η μαμή και για αυτό ιδρώνω».

Στην γιορτή του Αγίου Συμεών του Θεοδόχου (3 Φεβρουαρίου) και 1 Σεπτεμβρίου, του Στυλίτη οι εγκυμονούσες απέφευγαν κάθε εργασία, γιατί διαφορετικά το παιδί θα γεννιόταν οπωσδήποτε «σημαδεμένο». Από βραδύς , πριν ξαπλώσει η έγκυος, όταν έβγαζε τα ρούχα της τα …

Μα το ψωμί που τρώω.

Να τιμάς το ψωμί που τρως.

Για ένα κομμάτι ψωμί το αγόρασα.

Πιο πολύ ψωμί τρώγεται με μέλι παρά με ξίδι.

Όποιος βαριέται να ζυμώσει πέντε μέρες κοσκινάει