Παράδοση

Παρακαλώ σε λυρατζή Δώσε το δοξάρι κι έπιασε πάλι στο χορό ένα καλό ζευγάρι.

Άλλη μια άθλια ονομασία πού είχαν δώσει στην χώρα μας. Η Ψωροκώσταινα ήταν μια ζητιάνα πού ζούσε στο Ναύπλιο την εποχή πού κυβερνούσε ο Καποδίστριας. Κάποιος θέλοντας να πει για την φτώχεια του Ελληνικού δημοσίου, το παρομοίασε με την πασίγνωστη …

Εμένα μου το είπανε άνθρωποι μερακλήδες πως την καλύτερη ζωή περνούνε οι μπεκρήδες

Σύμφωνα με μία άποψη, “Αρτζιβούριον” ονόμαζαν οι Αρμένιοι την εβδομάδα του Τελώνη και Φαρισαίου, η οποία προηγείται της Μεγάλης Εβδομάδας. Όταν η εκκλησία επέτρεψε στους πιστούς να τρώνε λάδι τη συγκεκριμένη εβδομάδα, οι Αρμένιοι αρνήθηκαν να το κάνουν, γεγονός που …

Το Μάη εγεννήθηκα και μάγια δε φοβούμαι μόνο αν μου τα κάνουνε στην κλίνη απού κοιμούμαι.

Παλιά η λεχώνα έμενε σε ξεχωριστό δωμάτιο με το μωρό της, ενώ έξω από την πόρτα του δωματίου της ήταν απλωμένο ένα μεγάλο προσόψι με μια καδένα πού προειδοποιούσε όλους ότι υπάρχει λεχώνα στα σπίτι, για τη σχετική ησυχία. Ήταν …

Της λεχώνας απαγορεύονταν οι βαριές δουλειές και της δίνονταν ένα πλήθος από πρακτικές συμβουλές όπως: “…η λεχώνα δεν έπρεπε να φυσά τη φωτιά, ακόμη έπρεπε να έχει τη φτέρνα της ανάμεσα στα σκέλια, όταν καθόταν καταγής. Η γυναίκα στις 40 …

Τον 5ο-6ο μήνα που άρχιζε να μπουσουλάει το μωρό, να «αρκουδίζει», όπως έλεγαν χαρακτηριστικά, έκαναν την αρκουδόπιτα, ενώ, όταν το παιδί έκανε τα πρώτα βήματα, συνήθως με την συμπλήρωση έτους, όλοι στο σπίτι απολάμβαναν την… περπατόπιτα. Η «πιρπατόπ’τα» ήταν συνήθως …

Μπαίνοντας η Άνοιξη, γίνονταν οι καλικαίρες. Τότε λοιπόν που ήταν ακόμα τρυφερές τις έκοβαν τα τσοπανάκια που φυλάγανε τα πρόβατα και τις χτυπούσαν το ένα στα πόδια του άλλου λέγοντας: «Φύγε φύγε καψαλίθρα, έρχεται η καλοκαιρίθρα». Με τον τρόπο αυτό …

Την πρώτη κάθε μήνα, οι γυναίκες δεν δάνειζαν φωτιά, προζύμι ή οτιδήποτε άλλο, για να μη γίνει κακό στο σπίτι. Θεωρούσαν γρουσουζιά, αν τη μέρα αυτή έμπαινε στο σπίτι χήρα γυναίκα ή άρρωστος άνθρωπος. Ακόμα πίστευαν πως αν έβρεχε την …

Την Άνοιξη οι άνθρωποι πριν βγουν από τα σπίτια τους, φρόντιζαν να φάνε λίγο ψωμί, για να μη τους κουμπώσει ο κούκος ή η τρυγόνα. Αν τύχαινε και τους άκουγαν, πριν βάλλουν κάτι στο στόμα τους, τότε λέγανε ότι τους …

Πιστευόταν πως ο κούκος την Άνοιξη είχε και μαντικές ικανότητες. Έλεγαν ότι ο κούκος μπορούσε να προβλέψει πόσα χρόνια θα ζούσε κανείς, μετρώντας τα κελαηδήματά του αμέσως μετά από τα λόγια: «Κούκο μου κουκάκι μου κι αργυρό κουμπάκι μου ήθελα …

Την πρώτη του Μάρτη, παίρνανε ένα μποτσίκι, το κρατούσαν από το κοτσάνι και μ’ αυτό χτυπούσαν τις πόρτες του σπιτιού λέγοντας: «Έξω ψύλλοι, ποντικοί, μέσα ο Μάρτης κι η χαρά».

«Παρασκευή και Σάββατο, ποτέ άφεγγο δεν μένει». Η Παρασκευή και το Σάββατο πάντα έχουν φεγγάρι.

Όταν κάποιος τσοπάνος έδινε σε κάποιον γάλα, έπρεπε να του επιστραφεί το δοχείο άπλυτο, για το καλό της στάνης.

Στις 21 Νοεμβρίου οπότε είναι και τα Εισόδεια της Θεοτόκου, της Παναγίας της Μισοσπορίτισας, όπως έλεγαν, οι ζευγολάτες θα έπρεπε να έχουν τελειώσει τη σπορά και οι τσοπάνηδες θα έπρεπε να έχουν κατέβει στα χειμαδιά, διαφορετικά έλεγαν: «Μισόσπειρες, μισόφαγες, μισή …