Παράδοση

Αγάπα με να σ’ αγαπώ κι ο κόσμος να χαλάσει,θα φαίνεται η αγάπη μας στη, χαλασμένη πλάση.

Της θάλασσας τα κύματα, πατώ και βουλούνεσα θέλω εγώ να σ’ αγαπώ, κανένα δε φοβούμαι.

Αναστενάζω τρέμει η γης και διασκορπά το χώμαφουνάρα καίει την καρδιά και ίντα να πεί το στόμα.

Η αγάπη θέλει φρόνεση, θέλει ταπεινοσύνηθέλει λαγού περπατηξά και αητού γληγοροσύνη.

Γράφω σου γράμμα στο χαρτί, με την πολλή γλυκότηεσύ’ σαι απού τη σκλάβωσες την εδική μου νιότη.

Ετσά’ ναι δα καθώς το λές, απ’ αγαπά και χάσειτούρχεται να κουζουλαθεί και τα βουνά να πιάσει.

Τοίχος παλιός δε χτίζεται, καινούργιος δε χαλάταικαινούργια αγάπη γίνεται, παλιά δε λησμονάται.

Σαν είναι η αγάπη μπιστικιά, παλιώνει μα δε λυώνειτσι χίλιους χρόνους μια βολά (φορά), να σμίξει καινουργιώνει.

Μάθια, καρδιά, ψυχή και φως, χαρά, ζωή και ελπίδαμε την καινούρια αγάπη μου, καινούριο κόσμο είδα.

Έλα να σμίξομε τα δυό, ωσαν τα χελιδόνιαπου φέρνουνε την Άνοιξη και λυώνουνε τα χιόνια.

Αγάπα με τζαμπί τζαμπί, να σ’ αγαπώ σταφύλινα με φιλείς στο μάγουλο, να σε φιλώ στ’ αχείλι.

Ο κόσμος είναι του Θεού και ο Θεός του κόσμουκαι συ μελαχροινάκι μου, είσαι Θεός δικός μου.

Την ξενική λέξη λόρδος τη συναντούμε αρκετά συχνά. Σημαίνει κύριος ή αφέντης. Αλλά για τους Άγγλους δεν υπήρχε καταλληλότερη, που να δείχνει ένα εξαιρετικό πλάσμα. Άλλοτε και οι βασιλιάδες, ακόμη ονομάζονταν λόρδοι. Ο τιμητικός τίτλος λόρδος ανήκει στους ευγενείς εκ …

Μια κοινή έκφραση, που δηλώνει εκείνον που γεννήθηκε από “μούλικο σπόρο”, δηλαδή τον νόθο, τον έκθετο. Ο μούλος και το μούλικο σε πολλά μέρη λέγεται και μουλιακό και μουλιάτικο. Η λέξη αποτελεί δεύτερο συνθετικό της προσωνυμίας εκείνων, που γεννήθηκαν από …

Αυτή η φράση είναι μια τρομερή κατάρα, που τη λένε σε μερικά μέρη της Δωδεκανήσου και είναι υπόλειμμα ενός παλιού εθίμου, κατά το οποίο εκείνοι που πενθούσαν, σύμφωνα με μια αρχαία συνήθεια έριχναν στάχτη πάνω στα κεφάλια τους και μαύριζαν …

Η λέξη σημαίνει αλογόμυγα. Όπως, λοιπόν η αλογόμυγα θρονιάζεται και ζει σε βάρος του αλόγου, έτσι και (ο τεμπέλης) η τεμπελιά, η βαριεστημάρα λέγεται μουργέλα “έχω μια μουργέλα”.