Παράδοση

Ένα το ‘χει η Μαριορή το στεγνώνει το φορεί

Εφτού που είσαι ήμουνα και δω που είμαι θα ‘ ρθεις

Ζει με το φακόσπυρο

Η αλεπού είχ’ εργατιά και κείνη ακριδολόγαγε

Η ντροπίτσα τρώει πετρίτσα

Ψάλε δεσπότη, με πονεί το δάχτυλο μου

Θα το βρει η στραβή τ’ αρνί της

Ψωμί δεν έχουμε τυρί ζητάμε

Θα το βρει η τάβλα το καρφί της

Τρέμει σαν το σκύλο κάτω απ’ το ρέχτι

Θέλεις θέρισε και δέσε, θέλεις δέσε και κουβάλα

Γέρου πορδή μην ακούς, λόγο ν’ ακούς .

Καλά είν’ τα ρουπακόφυλλα με το ρογί το λάδι

Αρχαία ρήση για τον τρόπο θεραπείας : όποιος έκανε την πληγή θα προσπαθήσει να τη γιατρέψει, αυτός που προκάλεσε το τραύμα οφείλει και να το θεραπεύσει

Η φράση χρησιμοποιείται μεταφορικά για σύγκρουση στην οποία προβάλλονται επιφανειακά αίτια, ενώ αποκρύπτεται η βαθύτερη και πραγματική αιτία.Η σημασία της – που ίσως συνδέεται με γνωστή ιστορία του Ν. Χότζα – φαίνεται στο ακόλουθο νεοελληνικό παραμύθι:Μια φορά ήταν ένας γέρος …

– Σημασία : απέναντι, αντίκρυ. – Λαϊκή εμφατική φράση με γαλλικές καταβολές : vis-a-vis