Άνθρωπος

Όλη η ζωή μας πηγαίνει σαν το ύφασμα της Πηνελόπης . Οτι πετυχαίνουμε τη μια, το αφανίζουμε την άλλη μέρα.

Όποιος δεν μπορεί ποτέ του να θυμώσει είναι τρελός , αλλά όποιος δεν θέλει ποτέ του να θυμώσει είναι φρόνιμος.

Ας σκέπτεσαι πριν να αρχίσεις ένα έργο, για να μη φερθείς κατόπιν σαν ανόητος.

Οι θεοί είναι αθάνατοι, οι δε άνθρωποι θνητοί θεοί.

Οι καλοί γίνονται καλύτεροι στη συμφορά … όπως και τα αρώματα, όταν τρίβονται, γίνονται περισσότερο ευωδιαστικά.

Όπως δεν υπάρχει γεωμετρία δίχως αξιώματα, έτσι δεν υπάρχουν και άνθρωποι δίχως προλήψεις .

Όπως ακριβώς το ξίφος από εκλεκτό ατσάλι είναι εξαιρετικά ευλύγιστο, έτσι κι ένας άνθρωπος πραγματικά ευγενής είναι περίσσια καταδεκτικός στη συμπεριφορά του απέναντι στους κατωτέρους του.

Ο σταθερός άνθρωπος μοιάζει με λαμπάδα αναμμένη που, όπως και αν τη γυρίσεις, η φλόγα της προς τα επάνω μόνο θα κατευθυνθεί.

Το να κυβερνάει κανένας το θυμό του είναι φυσικά καλό . Το να τον προλαβαίνει όμως έγκαιρα αυτόν, είναι απείρως προτιμότερο.

Υπάρχει μια δύναμη στο εσωτερικό μας, την οποία αν συμβεί να την ανακαλύψετε και να τη μεταχειριστείτε για όφελός σας, θα σας κάνει ύστερα ικανούς να επιτύχετε ότι ποτέ δεν θα μπορούσατε να ονειρευτείτε ή να επιθυμήσετε.

Περισσότερα μέσα, περισσότερη ανάπαυση: είναι οι πιο κύριοι δύο εκπολιτιστές της ανθρωπότητας.

Η εκτέλεση του καθήκοντος ενσαρκώνει το ύψιστο ιδανικό του βίου μας και τη δικαίωση της φύσης μας σαν ανθρώπων.

Είναι βέβαιο πως η φρόνηση ή η αδιαντροπιά μεταδίδεται, σαν τη λοιμική αρρώστια, από τον ένα προς τον άλλο? Γι αυτό δε οι άνθρωποι θα πρέπει να διαλέγουνε με προσοχή όσους στο βίο τους συναναστρέφονται.

Αν ο ανθρώπινος οργανισμός επέτρεπε τη συνέχιση της έξαλλης οργής μας στο διηνεκές, τότε θα είχαμε το δικαίωμα να πούμε πως η ομαλή κατάσταση των πλέον φιλοτάραχων από τους όχλους είναι εκείνη της οργής αυτής, της διαρκώς επαναλαμβανόμενης.

Το μόνο πράγμα του οποίου θεωρούμαστε σαν κύριοι είναι οι πράξεις μας.

Έλαβα την απόφαση να προσπαθώ πάντοτε να νικώ, όχι όμως την τύχη, αλλά τον ίδιο μου τον εαυτό, μεταβάλλοντας έτσι όχι την καθιερωμένη του κόσμου τάξη, αλλά τις επιθυμίες μου μονάχα.