Εορτές – Εποχές

Γιορτινά τραπέζια , μεγάλε! Τι τραβάει το παντελόνι μου τέτοιες μέρες.

Ήταν Κυριακή το Πάσχα. Τα ολάνθιστα δέντρα γέμιζαν τον αέρα με ευωδία και χαρά.

Μικρή δόση ευθυμίας και τεράστια φιλοξενίας κάνουν γλέντι τη γιορτή.

Τη ημέρα του Πάσχα το πέπλο ανάμεσα στο χρόνο και την αιωνιότητα λεπταίνει τόσο, που γίνεται αραχνοΰφαντο.

Το Πάσχα λέει ότι μπορείς να θάψεις την αλήθεια, εκείνη όμως δεν θα μείνει θαμμένη.

Μοιάζει σύντομη η Σαρακοστή σε αυτόν που έχει δάνειο να επιστρέψει το Πάσχα.

Το εβραϊκό και το χριστιανικό Πάσχα είναι οι μόνες γιορτές ων δύο θρησειών που κινούνται συγχρονισμένα, σαν τα ζευγάρια του χορού στο πάγο.

Σε μια εποχή που ο άνθρωπος έχει ξεχάσει τις ρίζες του και είναι τυφλός, ακόμα και σε αυτές τις ανάγκες του για επιβίωση, το νερό μαζί με άλλους πόρους έχει γίνει το θαύμα της αδιαφορίας του.

Όλα είναι ένα διαρκές καρναβάλι. Δεν έχει μείνει καρναβάλι πια.

Δεν θα ήταν νέος χρόνος αν δεν μετάνιωνες για τίποτα.

Το να παίρνεις αποφάσεις για τον καινούργιο χρόνο είναι μια καθαρτήρια τελετή αυτοαξιολόγησης και μετάνοιας που απαιτεί προσωπική εντιμότητα και που εντέλει ενισχύει την ταπεινότητα. Το να τις αναιρείς είναι μέρος του κύκλου.

Ο στόχος μιας νέα χρονιάς δεν είναι να έχουμε μια νέα χρονιά. Είναι να έχουμε νέα ψυχή.

Ο νέος χρόνος ξεκινά με μια χιονοθύελλα λευκών όρκων.

Ρίξε το χρόνο που πέρασε στη σιωπηλή λήθη του παρελθόντος. Αςʼ τον να φύγει γιατί ήταν ατελής και δόξα τω Θεώ που μπορεί να φύγει.

Αν κάθε χρόνο κόβουμε μια κακιά συνήθεια, συν τω χρόνω και οι χειρότεροι από μας μπορεί να γίνουν καλοί.

Ο οπτιμιστής μένει ξύπνιος μέχρι τα μεσάνυχτα για να δει το νέο χρόνο να έρχεται. Ο πεσιμιστής μένει ξύπνιος για να βεβαιωθεί ότι ο παλιός έχει φύγει.