Είπαν – Εγραψαν

Σε κάποιο βαθμό, όλοι μας είμαστε ειδωλολάτρες. Αντιμετωπίζουμε τα μηχανήματα (υπολογιστές, αυτοκίνητα κ.λπ.) λες και έχουν δική τους προσωπικότητα επειδή δεν μπορούμε να καταλάβουμε πώς λειτουργούν.

Εκείνος που δεν αποκαλύπτει τις σκέψεις του, τις ωθεί να του επιτίθενται, ενώ εκείνος που με αυτοπεποίθηση αποκαλύπτει τις σκέψεις του ενώπιον των Πατέρων, τις διώχνει μακριά και ζει εν ειρήνη.

Τα όρια μεταξύ της σοβαρής δημοσιογραφίας και του παρουσιαζόμενου ως είδηση ψυχαγωγικού υλικού γίνονται όλο και πιο θολά.

Στη ζωή υπάρχουν δύο είδη ανθρώπων: οι αισιόδοξοι και οι απαισιόδοξοι. Οι απαισιόδοξοι έχουν συνήθως δίκιο. Αν όμως η ανθρωπότητα έφτασε ως εδώ, αυτό το χρωστάει στους αισιόδοξους.

Αν είσαι μέχρι 35 χρονών αυτό που σε ενδιαφέρει είναι να αποκτήσεις όλο και περισσότερα αγαθά. Για τους μεταξύ 35 και 50 μεγαλύτερη σημασία έχει η αγορά υπηρεσιών, ενώ όσοι έχουν περάσει τα 60 “αγοράζουν” καινούριες εμπειρίες.

Μου φτάνει που ξέρω να διαβάζω γιατί έτσι μαθαίνω αυτά που δεν ξέρω, ενώ όταν γράφεις, γράφεις μόνο αυτά που ξέρεις ήδη .

Ένα είναι το πρόβλημα με τον κόσμο μας: Οι ηλίθιοι είναι απολύτως βέβαιοι για όλα, ενώ οι έξυπνοι ταλαιπωρούνται συνεχώς από αμφιβολίες.

Το γράψιμο δεν είναι και τόσο δύσκολο πράγμα. Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να καθίσεις μπροστά σε μια γραφομηχανή και να ανοίξεις μια από τις φλέβες σου.

Για εμάς (τους νευρολόγους) , φυσιολογικός άνθρωπος είναι ένας άνθρωπος που μπορεί να αφηγηθεί την ιστορία του. Δηλαδή, ένας άνθρωπος ο οποίος ξέρει από πού έρχεται, έχει ένα παρελθόν, τοποθετείται στο χρόνο. Θυμάται τη ζωή του και όλα όσα έμαθε. …

Και σοφός θα μπορούσε να θεωρηθεί ο αφέντης εκείνος ο οποίος θα εξυπνούσε μίαν πρωίαν και θα έλεγεν εις τον υπηρέτην του: Κύριε, σε αποβάλλω της υπηρεσίας μου. Διότι δια να υπηρετείς άνθρωπον σαν και μένα, ή πολύ ηλίθιος πρέπει …

Η ζωή δεν είναι δημιουργία, αλλά διαδικασία. Ξεκινάμε από εκεί που βρισκόμαστε και προχωρούμε.

Η ελευθερία του τύπου εξυπηρετεί μόνο εκείνους στους οποίους ανήκει ο τύπος.

Κοίταξα πίσω μου και είδα πως, σε τούτον τον κόσμο, ο δρόμος δεν κερδίζεται πάντα από τους φτεροπόδαρους, μήτε ο πόλεμος από τους δυνατούς, μήτε ο άρτος από τους σοφούς, μήτε ο πλούτος από τους μυαλωμένους, μήτε η Χάρη από …

Η αξία μας σκέψης η οποία δεν μετουσιώθηκε σε πράξη είναι πολύ μικρή. Η αξία όμως μιας πράξης της οποίας δεν προηγήθηκε κάποια σκέψη είναι ανύπαρκτη.

Οι περισσότερες συζητήσεις αποτελούνται στην πραγματικότητα από μονολόγους οι οποίοι απαγγέλλονται παρουσία ακροατηρίου.

Τις περισσότερες φορές εκείνο που αποζητάει ο καθένας μας δεν είναι η αλήθεια του (Θεού), αλλά μια απόδειξη πώς εκείνο που κιόλας πιστεύουμε είναι και το μόνο σωστό.