Τέχνες – Πολιτισμός

Ένα βιβλίο θα έπρεπε να είναι η αξίνα για να σπάσουμε την παγωμένη θάλασσα μέσα μας.

Αυτό είναι το έκτο βιβλίο που έχω γράψει. Καθόλου άσχημα για κάποιον που έχει διαβάσει μόνο δύο.

Το να κάθεσαι κάτω από το πορτατίφ με ένα βιβλίο ανοιχτό μπροστά σου και να συνομιλείς με ανθρώπους από αθέατες γενιές είναι ασύγκριτα απολαυστικό.

Στο θέατρο το κοινό θέλει να εκπλαγεί, αλλά από πράγματα που περιμένει.

Αν αληθινά θέλεις να βοηθήσεις το θέατρο, μη γίνεις ηθοποιός, αγάπη μου. Κοινό να γίνεις.

Ρωτάτε για το έργο περί τίνος πρόκειται; Πρόκειται να μου αποφέρει ένα σωρό λεφτά.

Το έργο είχε εξαιρετική επιτυχία, αλλά το κοινό ήταν καταστροφή.

Το “Περιμένεις τον Γκοντό”, είναι ένα έργο όπου δεν συμβαίνει τίποτα, δυο φορές.

Όποιος αναλαμβάνει επικεφαλής του Εθνικού Θεάτρου βρίσκεται σε μια θέση σαν αυτή του Μνημείου του Νέλσον, τον κουτσουλάνε τα περιστέρια.

Πιστεύω στο θέατρο. Το πιστεύω σαν το πρώτο πράγμα που ωραιοποίησε τη σκέψη. Επαναφέρει τις δραματικές δυναμικές και τις σχέσεις τους σε ανθρώπινα μέτρα.

Το πρώτο και πιο σημαντικό πράγμα που πρέπει να μάθει ένας κριτικός είναι πως να κοιμάται στο θέατρο χωρίς να τον παίρνουν χαμπάρι.

Η αλήθεια είναι ότι το θέατρο δεν σου αρέσει, εκτός από τις φορές που βρίσκεσαι μόνος σου σε ένα δωμάτιο, βάζοντας το έργο στο χαρτί.

Το σκηνικό ήταν πανέμορφο, μόνο που είχε ηθοποιούς μπροστά του.

Δύο πράγματα στο έργο θα έπρεπε να κοπούν. Η δεύτερη πράξη και ο λαιμός αυτού του νεαρού.

Ο πολιτισμός υπήρξε ανέκαθεν ένας μόνιμος διάλογος μεταξύ των ανθρώπων και του νερού.

Στο Μπέβερλι Χιλς δεν πετάνε τα σκουπίδια τους. Τα κάνουν τηλεοπτικές σειρές.