Αινίγματα – Σπαζοκεφαλιές

Άσπαρτο κι αφύτευτο και στο σακί δεμένο.

Την αυγή με τέσσερα , το μεσημέρι με δύο και το βράδυ με τρία.

Και μαύρη να ‘ναι η μάνα , η κόρη άσπρη γεννιέται.

Τα βουνά χιονίσανε , οι μύλοι ξεριζώθηκαν , τα δύο γίναν τρία.

Από έξω πανούκλα κι από μέσα κούκλα.

Πέθανε χωρίς να γεννηθεί.

Ο άνθρωπος του Αυγούστου ράσα πολλά φορά.

Τέσσερα καλογεράκια σ’ ένα γκρεμό γύριζαν , το ένα τ’ άλλο δεν το φτάνει.

Νάτο νάτο κι έρχεται κι από τη γη δε φαίνεται.

Τρεις την πιάνουν και γεννά μα αλήθεια πρώτα πίνει , μαύρα τα κάνει τα παιδιά και πίσω της τ’ αφήνει.

Το χαράζω και το δέρνω και το δάκρυ του το παίρνω .

Ανάσκελα , ξανάσκελα κάθεται κι η μαυρίκω στο κεφάλι

Κάθεται η τζουτζουφού κι αναβαίνει ο αράπης .

Είναι ένα πουλί που γεννάει από τη μύτη .

Σκίζω , ρίζω το δαδί μου , βρίσκω νύφη και γαμπρό , πεθερά και πεθερό και τριγύρω κυκλωμένο ρούχο πράσινο ντυμένο.

Άγκαθο , καλάγκαθο καλαγκαθένιο το μαντρί και κόκκινα τα γίδια .