Αινίγματα – Σπαζοκεφαλιές

Τόσο βαρύ σαν σίδερο , τόσο γλυκό σαν μέλι , μήτε στο χέρι πιάνεται μήτε στην τσέπη μένει .

Από πάνω πετσί , από κάτω πετσί , μέσα μέλι και κεχρί.

Την ημέρα λαμποκόπι και τη νύκτα λαμποκόπι.

Ανθός , ανθός , ανθότατος κι από το μέλι πιο γλυκός .

Αφαιρώ και μεγαλώνω , προσθέτω και μικραίνω.

Εξήντα έξι πέρδικες , τριακόσια περιστέρια μέσα σε δώδεκα φωλιές ένα αυγό κλωσάνε .

Περπατάει σε μια κάμαρη κι ύστερα πηγαίνει σε άλλη , μόνο αν πας μαζί μόλις την αφήσεις σταματά και αυτή .

Έχω ένα βαρελάκι που ‘χει δυο λογιών κρασάκι .Το ένα έχει μάλαμα , το άλλο έχει ασήμι.

Έχω ένα άλογο , όλο το βαρώ , ποτέ δε φεύγει.

Ανεβαίνει , κατεβαίνει και χωρίς να φάει γεμίζει . Μοναχά στριφογυρίζει την κοιλίτσα του γεμίζει.

Σε κήπο δε φυτεύεται , σε περιβόλι όχι .Ο βασιλιάς το γεύεται κι ο κόσμος το ‘χει.

Να τη δεις να φοβηθείς , να τη φας να γλυκαθείς

Όταν φυσάς σκούζω κι όταν σκούζεις σωπαίνω.

Άσχημος πατέρας , όμορφη η κόρη τρελός ο εγγονός.

Πάω στο αμπέλι , βρίσκω ένα πουλί. Τα φτερά του τα ΄φαγα , το κορμό του το πέταξα.

Μαύρα ή άσπρα ή κόκκινα τα πρόβατα κι ο τσοπάνος ξύλινος.