Αινίγματα – Σπαζοκεφαλιές

Τι είναι αυτό που όταν το ρουφήξουμε αρκετά γίνεται κάτι που θυμίζει ψάρι.

Περπατά με τα τέσσερα μετά με τα δύο και στο τέλος με τα τρία.

Πέντε πέντε την αρπάνε και στον τοίχο την κολλάνε.

Αίμα και τομάρι έχει μα μαλλί κι ουρά δεν έχει.

Από μάνα κόκκινη μαύρο παιδί γεννιέται.

Τέσσερα πάνω , τέσσερα κάτω , τέσσερα φεύγουν , τέσσερα μένουν .

Τα βουνά χιονίσανε , οι κάμποι εξασπρίσανε και τα δυο γινήκαν τρία .

Ααίματο κι ακόκαλο τη θάλασσα περνάει .

Δαχτυλίδι πύρινο , πύρινο , τριπύρινο , από γκρεμούς γκρεμίζεται κι όμως δε ραγίζεται.

Μακρύ μακρύ σαν άντερο και στρογγυλό σαν κόσκινο.

Ααίματος και άψυχος στον ουρανό ανεβαίνει .

Χρυσό καντήλι κρέμεται ψηλά απ’ τα ουράνια . Δίχως αλυσίδες κρέμεται , δίχως σκοινιά κρεμιέται , δίχως βοριά βορίζεται , δίχως αέρα σείεται , δίχως λαμπάδες και κεριά φέγγει τον κόσμο όλο , φέγγει και της μανίτσας μου στ’ αλώνι …

Ο μπάρμπας μου ο Κοντοθόδωρος με τα τρανά μουστάκια .

Εχω μια βελέντζα που σκεπάζει όλον τον τόπο .

Χίλιοι μύριοι καλόγεροι , άλλοι τ’ απίστωμα κι άλλοι τ’ ανάσκελα .

Πετσί από δω ,πετσί από κει , από μέσα μέλι και κεχρί.