Αινίγματα – Σπαζοκεφαλιές

Είμαι εγώ ένα κουτί , κι έχω μέσα κάτι κι αν ένα κουμπί πατήσεις , κόσμο κει θα αντικρύσεις .

Απ’ τον καιρό που γεννηθώ δεν ξέρω τι να κάμω, δυο βουναλάκια κουβαλώ στη ράχη μου επάνω.

Στρογγυλό και μαυρουλό και γεμάτο με νερό , αν εκεί μέσα θα μπεις , δύσκολα θα ξαναβγείς.

Μένω μέσα πάντα εκεί , και τρώγω και κοιμούμαι , κι ότι και αν μου δώσουνε ποτέ δεν το αρνούμαι .

Περπατεί σημάδια αφήνει μακρουλά και στρογγυλά και τα στέλνουμε στους φίλους όπου ζούνε μακρυά .

Πόδια έχω μα δεν περπατώ και πάντα είμαι εγώ απλωτό .

Γυρίζω , γυρίζω όταν φυσάει , σαν το καράβι ο αέρας με πάει .

Αν δε με βάλεις να ξυστείς , ησυχία δεν θα βρεις .

Ο μπάρμπας μου ο Θοδωρής δεκαεφτά βρακιά φορεί .

Ο μπάρμπας μου ο Θοδωρής δεκαεφτά βρακιά φορεί . Κόβω τα γενάκια του , πέφτουν τα βρακάκια του .

Γούρνα μου πελεκητή μαρμαρένια και χυτή που ‘χεις μέσα μαύρα ψάρια και ολόγλυκο κρασί .

Ψηλός ψηλός καλόγερος , κουδούνια φορτωμένος .

Μπάλωμα στο μπάλωμα και βελονιά δεν έχει .

Ψηλή ψηλή καλογριά στα κεραμίδια βγαίνει .

Κορόνα φορεί , βασιλιάς δεν είναι την ώρα λέει , ρολόι δεν είναι .

Άσπρο είναι σαν τυρί , μα τυρί δεν είναι , στα λιβαδάκια περπατεί , μα αρνί δεν είναι .