Αινίγματα – Σπαζοκεφαλιές

Τα βρίσκουμε στις βίδες, μα τρώγονται κιόλας.

Πάντα ξεκινάει με το κεφάλι ψηλά. Όταν όμως φτάσει στον προορισμό του, πρέπει οπωσδήποτε να το χαμηλώσει.

Οι Αρχαίοι τα έχτιζαν αλλά εμείς την κυνηγάμε.

Χέρια δεν έχει, πόδια δεν έχει κι όμως μπορεί να ανοίξει την πόρτα.

Είναι μια Ευρωπαϊκή πόλη, δίχως συντροφιά.

Του ανοίγουμε την πόρτα, κι όμως εκείνο ποτέ δεν φεύγει.

Δεν είναι δυστυχισμένοι, όμως προσπαθούν συνεχώς να βάλλουν … τέρμα στη ζωή τους.

Κι όμως αυτή την πετάμε για να πιάσουμε κάτι.

Αυτό το γράμμα το σχηματίζουν πολλά ποτάμια.

Υπάρχει στον πόλεμο αλλά και στο πρόσωπο.

Χάρη σε αυτήν ο πρώτος βρίσκεται τελευταίος

Από αυτά τα κύματα , δεν έχεις φόβο να πνιγείς.

Όταν είναι άδειο είναι βαρύ , μόλις όμως γεμίσει γίνεται ελαφρύ.

Έχουν πέντε κεφάλια , τέσσερις αναπνοές , χέρια πόδια είκοσι και νύχια εκατό.

Αυτός βρίσκεται κοινός ανάμεσα σε έναν απόγονο ευγενών και σε ένα βιβλίο

Όταν τη χρειαζόμαστε , εμείς την πετάμε και όταν δεν τη θέλουμε τότε τη μαζεύουμε.