Αινίγματα – Σπαζοκεφαλιές

Πάνω από το σπιτάκι μου σεντόνι διαμαντένιο

Με τα χάδια τα αλμυρά γίνονται όλα στρογγυλά.

Προγιαγιά , γιαγιά και μάνα , κόρη , παρακόρη , εγγόνα , δισεγγόνα με μια κόρη που ΄χει κόρη και εγγόνα

Τρένο δίχως μηχανή σέρνει ένα – ένα βαγόνι και την ώρα τη σκοτώνει.

Ψηλόλιγνοι είναι χορευτές , κοκκινομύτες ότι θες , χορεύουν πάνω στο χαρτί , δίνουν ζωή στο καθετί

Θάλασσα χωρίς νερό, και πόλεις δίχως σπίτια.

Αχτίνες έχω, ρόδες δεν έχω και όμως τρέχω.

Κούφιο κορμί, δράκου φωνή.

Φτερά δεν έχω μα πετώ, τα σύννεφα για να βρω.

Νερωμένη την εβάζω, τσιτωμένη την εβγάζω.

Μικρή μικρή μικρούτσικη, στολίζει όλο τον Κόσμο, στολίζει και τον βασιλιά που κάθεται στο θρόνο.

Κάτω από κόκκινα μαδέρια, κάθοντ΄ άσπρα περιστέρια.

Ποιος έχει δόντια και δεν τρώει ποτέ;

Όλος ο δρόμος καίγεται και δρόμος απομένει.

Ο μικρός δεν μεγαλώνει κι΄ ο μεγάλος δεν γερνά.

Γούρνα μου πελεκητή μαρμαρένια και χυτή, που έχεις μαύρα ψάρια μέσα και γλυκό κρασί.