Εγκυκλοπαιδικά

Παιχνιδιάρης αρλεκίνος πέφτει και κατρακυλά και την τύχη κυνηγά.

Κάμπος απερπάτητος και όμως με οργώνουν

Εκκλησιά ζωγραφιστή, δυο παράθυρα στο φως , μία πόρτα ανοιχτή και καμπάνα σκαλιστή.

Αν μου φύγεις και σε χάσω , το βοριά μέσα θα μπάσω

Καμαρωτές κυράδες πλέουν στα νερά , στα πλουμιστά ή στα άσπρα , φωνάζουν το παπά.

Πέντε μάστοροι σωστοί και ψηλοί μα και κοντοί.

Πάνω από το σπιτάκι μου σεντόνι διαμαντένιο

Με τα χάδια τα αλμυρά γίνονται όλα στρογγυλά.

Προγιαγιά , γιαγιά και μάνα , κόρη , παρακόρη , εγγόνα , δισεγγόνα με μια κόρη που ΄χει κόρη και εγγόνα

Τρένο δίχως μηχανή σέρνει ένα – ένα βαγόνι και την ώρα τη σκοτώνει.

Ψηλόλιγνοι είναι χορευτές , κοκκινομύτες ότι θες , χορεύουν πάνω στο χαρτί , δίνουν ζωή στο καθετί

Θάλασσα χωρίς νερό, και πόλεις δίχως σπίτια.

Αχτίνες έχω, ρόδες δεν έχω και όμως τρέχω.

Κούφιο κορμί, δράκου φωνή.

Φτερά δεν έχω μα πετώ, τα σύννεφα για να βρω.

Νερωμένη την εβάζω, τσιτωμένη την εβγάζω.