Πίνδος

Με τη λόγχη χαράξαμε αδρό στα βουνά
τ’ όνομά μας-γαλάζιο λουλούδι
να το πάρει ως τα πέρατα ο θρύλος ξανά,
στους λαούς να το κάνει τραγούδι.

Προσταγή στη φυλή μας σα νόμος βαριά,
το παλιό ν’ αναστήσουμε θάμα.
Νά ‘ναι αιώνια σε τούτη τη γη η Λευτεριά,
κάποιας μοίρας ορίζει το τάμα.

Μάνα Ελλάδα δική σου μια σάλπιγγα ηχεί,
λες ακόμα στης Πίνδου μια κόχη,
στους λαούς να θυμίζει γεμάτο ψυχή
το τρανό που ξεστόμισες “ΟΧΙ”