Ελληνικό Λεξικό

Ερέα : μάλλινο ύφασμα μεγάλης πυκνότητας και ανθεκτικότητας.

Επίνευση : η κάμψη της κεφαλής προς τα εμπρός.

Ερείδομαι : αποδέχομαι ως αξιόπιστο στήριγμα, χρησιμοποιώ ως σταθερό δεδομένο, στηρίζομαι.

Επίορκος : αυτός που καταπατεί, που αθετεί τον όρκο του.

Ερίφης : ο πονηρός άνθρωπος, που με υπολογισμούς προσπαθεί να ξεπεράσει τους υπόλοιπους.

Επακτή : η ηλικία της Σελήνης την 1η Μαρτίου, που είναι ίδια με την ηλικία της την 1η Ιανουαρίου, χρησιμοποιείται για τον καθορισμό των κινητών εορτών.

Επανωκαλύμμαυχο : μαύρο κάλυμμα από ύφασμα, που τίθεται επάνω στον σκούφο μοναχών ή στο καλυμμαύχι των ιερομένων και φέρεται από τους άγαμους κληρικούς ως διακριτικό της μοναχικής τους ιδιότητας.

Έπαρμα : οτιδήποτε εξέχει από μια επιφάνεια, ύψωμα.

Επαφίεμαι : εμπιστεύομαι τον εαυτό μου ή υπόθεση μου στην κρίση ή τη διάθεση (κάποιου).

Επαχθής : αυτός που επιβαρύνει, ο δυσβάστακτος.

Επείσακτος : αυτός που προέρχεται από έξω, από άλλη χώρα.

Επέκεινα : πέρα από ορισμένο τόπο, χρόνο, ποσό.

Έπηλυς : αυτός που ήρθε από άλλη χώρα, αλλοδαπός.

Επιδιδυμίδα : επιμήκης σχηματισμός που περιβάλλει από πάνω και πίσω καθέναν από τους όρχεις και στον οποίο αποθηκεύεται το σπέρμα μέχρι την έξοδο του από το πέος.

Επιζωοτία : λοιμώδης ή παρασιτική ασθένεια, που προσβάλλει συγχρόνως μεγάλο αριθμό κατοικίδιων ζώων και ορίζεται ως τέτοια από το νόμο.

Επικουρία : η παροχή ενισχύσεως, βοήθειας.